Verbindingen in ruimte en tijd


Visioenen


Ik ben helderziend. Ik kan gestorven mensen zien, kaart leggen enmensen genezen. Als kind was ik erg bang en de mensen vinden mijmeestal vreemd.Wij hebben vijf kinderen. Eén kind heb ik tweeënhalf jaar geledenverloren bij een zweefvliegtuigongeluk op Woensdrecht door de schuldvan twee collega's van hem. Hij heette Victor en was toen 22 jaar oud.Een maand voor het ongeluk praatte hij over doodvallen en twee keerheb ik een bepaalde geur om me heen gehad, ook toen hij dood viel. Eneen week voor zijn ongeluk zag ik de dood. Hij zat naast mij en keek mijaan. Hij zei: "Wat is er, ma?" "Niets, jongen", zei ik, maar ik wasdoodsbang en dorst niets te zeggen, omdat ik bang was dat hij dan juistde lucht in zou gaan.Wij gaan zeer gebukt onder zijn sterven. Mijn vraag is of het met hemgoed gaat, maar eigenlijk weet ik dat al. Soms, als ik aan hem denk,word ik heel warm. Dan weet ik dat hij bij mij is. Waar kom ik vandaan?Waar heb ik in mijn vorige leven geleefd dat ik deze mooie gave hebmeegekregen? Ik heb al heel wat visioenen gehad die uitgekomen zijn.Waarom die speciale binding met Victor? Hij was ook begaafd. Datbewees hij door eigenlijk zijn eigen sterven voor die tijd al te voelen.(Adriane P.)

Op het eerste deel van uw brief hoef ik eigenlijk niet in te gaan.Hier weet u zelf al een heleboel van en u hebt de bewijzen ervoorgekregen.In een vorige incarnatie leefde u op het Indonesische eiland Bali.De zachtmoedigheid van uw zoon Victor wijst op dezelfde afstamming. Alleen de hiërarchie was toen precies andersom. U was toen kleindochter en hij de grootvader. Hij is op Bali zeer oudgeworden. Hij was een wijs man, geestelijk genezer en wist zeerveel van kruiden af. Hij mocht maar kort hier zijn om snel weer tekunnen incarneren naar een ontwikkelingsland waar hij met zijneeuwenoude wijsheid veel goed werk kan doen.U was in die vorige incarnatie danseres en transmedium. Een transmedium is iemand die zichzelf, zonder dat hij zich dat bewust is, in een soort van hypnotische staat brengt en die tijdelijk iemand anders is. Hij of zij spreekt of handelt daar ook naar. Dat u het toch niet zo moeilijk hebt met het overgaan van uw zoon wijst dan ook duidelijk naar de vorige incarnatie. Op Bali is men overtuigd van reïncarnatie of anders gezegd wedergeboorte.

Toeval of niet


Door toeval ben ik in een vorige incarnatie beland. Ik ben namelijk onder behandeling in een hypno-agogisch centrum voor hoofdpijn, angst om alleen te zijn en om ergens alleen naar toe te gaan. Door middel van hypnose ben ik teruggebracht naar mijn jeugd waarbij verschillende onprettige dingen naar voren kwamen. Daarna begon ik beelden te zien en geluiden te horen die uit een andere tijd kwamen. Ik ben toen weer onder hypnose gebracht en vertelde het volgende. Ik zag mezelf staan bij een poort met een man. Die man hield mijn hand vast. Er stonden twee bewakers bij en heel veel mensen voor ons. We werden gestenigd. De mensen riepen wat, maar ik kon hen niet verstaan. Toen werd ik geraakt door een steen aan mijn hoofd en ik zakte in elkaar. Ik dacht nog: nu worden we opgehangen. Ik werd wakker in een bed bij een lieve blonde vrouw die mijn wonden verzorgde. Ik kreeg wat te drinken en moest gaan slapen. Hoe lang ik geslapen heb, weet ik niet. Op een gegeven moment kwam de man binnen die naast me had gestaan bij de poort. Hij zei dat hij mijn man was en de blonde vrouw zijn moeder. We hadden dezelfde ringen om, ovaal, zilver, bewerkt, en met een vogel erop. We moesten vluchten, want hij had iemand vermoord. Wij hadden twee kinderen, een jongen en een meisje. Daarna zag ik ons in een kerk waar we gekroond werden. Er kwam een gevecht tussen mijn man en zijn broer die schreeuwde dat hij mijn man zou vermoorden. Dus vluchtten we 's nachts naar een tand, waar weet ik niet, en kwamen in een grote tent met kussens op de grond. Er werd gepraat en gegeten, maar ik kon mijn man en de andere man niet verstaan. Opeens kwamen er wachten en werden we opgesloten in een andere tent. 's Nachts werden we bevrijd door twee mannen met tulbanden en zwaarden, en werden we per kameel naar een schip gebracht. Met dat schip gingen we naar een mooi eiland met veel bloemen en palmbomen. Er stond een huis en een wat kleiner huisje. Mijn kinderen en de moeder waren er ook. Ik werd ziek en dacht dat ik doodging. Op het laatst zag ik dat ik door een poort met lelies en engelen ging. Dat was het einde van de eerste hypnose. Eenmaal thuis werd ik vreselijk beroerd en het bleef maar in mijn hoofd hangen. Ik werd toen nog een keer onder hypnose gebracht. Toen bleek dat ik niet dood was gegaan, maar waarschijnlijk in coma was geraakt. Ik zie mezelf lopen door een straat met witte huizen. Ik ben op zoek naar iemand. Dan komen er twee gesluierde vrouwen op me af en ik word meegenomen naar een paleis, het paleis van de sultan. Ik kom in een kamer met nog meer vrouwen. Ik word gewassen en krijg mooie kleren aan. Dan moet ik naar de sultan. Hij wil dat ik in zijn harem kom en gooit me op bed. We worstelen en ik krijg een klap op mijn hoofd 's Nachts word ik met een andere vrouw door een man bevrijd. Hij helpt ons vluchten. Zo belanden we weer op het eiland bij mijn man en kinderen. Mijn man herken ik eerst niet, omdat hij een litteken op zijn gezicht heeft en mank loopt. Dat is het einde, meer zie ik niet, alleen nog maar een zwarte ruimte. U ziet wel, het is een heel verhaal. Nog zie ik af en toe die ringen en de namen Jos en Vera. Jos is mijn hypnotiseur, maar Vera ken ik niet. Wat kan dat betekenen? Zal ik nog beter worden? (Maria R. uit V.)

Toen ik je brief met de interessante hypnose-ervaringen die je hebt gehad las, dacht ik meteen: maar ja, dat is toch zo duidelijk als het maar kan. Je hebt onder hypnose gewoon een vorige incarnatie herbeleefd. Gelijksoortige ervaringen worden veel beschreven in de boeken van Thorwald Dethlefsen. De Duitse televisie heeft eens een programma uitgezonden dat ging over een vrouw die Thorwald onder hypnose naar een incarnatie in de Middeleeuwen heeft gebracht. De ervaringen die deze vrouw meemaakte en voelde, werden niet alleen vertoond, maar ook de plaats die zij onder hypnose zag, werd op haar aanwijzingen gevonden. Ik wil niet zeggen dat dit altijd een bewijs is voor reïncarnatie, maar het duidt zeker op een groepsbeleving; ik bedoel daarmee de mens als geheel die geestelijk duidelijk in de huid van een ander kan kruipen, of die nu leeft of gestorven is, en dezelfde emoties beleeft. En dat is volgens mij ook reïncarnatie, want een deel van die ander wordt een deel van jou of was dat al. Nu weer naar jou terug. Je zult begrijpen dat ik, toen ik je brief las, dacht: ja maar, dit is zo duidelijk, daar hoef ik eigenlijk geen antwoord op te geven, tot ik bij het laatste deel van je brief kwam en je de naam Vera noemde, de Vera die jij niet kent, maar ik toevallig wel. Ik ken een Vera, en het kan heel vreemd lijken, maar ik denk dat deze Vera bij jouw Middellandse zeegebied-incarnatie hoort. Deze heb ik bij haar gezien en hij sluit een beetje aan bij die blonde vrouw, de moeder van jouw echtgenoot. Dezelfde beelden heb ik namelijk al eerder bij Vera gezien. Vera heeft ook veel last van haar hoofd. Misschien is het dan toch geen toeval dat je hoofdpijn hebt, dat je daarvoor een hypnosetherapie hebt gedaan, dat je deze ervaring hebt gehad, toen naar mij schreef en daardoor waarschijnlijk Vera terugvindt. Het klinkt gek, maar ik denk dat jullie hele goeie vriendinnen kunnen worden. Ik zal Vera jouw adres geven en vragen of zij contact met je wil opnemen. P.S. Vera is net terug uit Griekenland. Het eiland dat je onder hypnose hebt gezien, is waarschijnlijk Kreta.

Reactie: Toeval of niet


Vera en ik zijn inderdaad erg op elkaar gesteld geraakt. Het is net of weelkaar al jaren kennen. We schrijven en bellen elkaar regelmatig envinden dat beiden heel fijn.Ook Jos heeft er op de een of andere manier voor mijn gevoel mee temaken, want dat ik bij Jos terecht ben gekomen, is ook zoiets geks. Ikzag zijn foto in de krant staan en heb toen meteen gebeld voor eenafspraak. Zoiets doe ik normaal nooit. Ik ben nooit zo spontaan dat ikdat meteen zou doen. Hetzelfde was het geval bij Vera. Ik kreeg haarbrief en heb haar opgebeld.Jos heeft ook een vriendin die Kita heet en die dingen heeft gezien dieaansluiten bij mijn incarnatie. Zij voelt zich ook sterk aangetrokken totVera en mij en heeft dezelfde hoofdklachten als Vera heeft.

Broertje


Al geruime tijd heb ik een vraag waar ik niet uit kom, omdat ik niet wist aan wie ik hem kon stellen. Het betreft mijn pleegzoon waar ik zeer op gesteld ben. Vanaf het eerste moment dat ik hem zag, was het of ik hem herkende. Ik had het gevoel of ik iemand terugvond die ik kwijt was. Nu, nadat hij al acht maanden hij ons woont, is dat gevoel nog steeds niet weg. Ik heb nog twee zoons (vijftien en zeventien jaar). Mijn pleegzoon is zestien jaar. Ze verschillen allemaal acht maanden van elkaar. Kunt u zoiets verklaren? (Mw. A. T. uit W.)

Het zal wel rond 1885 zijn geweest dat er twee grotere kinderen door de bossen zwierven. Het was eindelijk voorjaar en de eerste warme dag. Hand in hand huppelden en dansten ze door de ontluikende natuur. Ze hadden het druk gehad die winter. Zij hadden binnen veel moeten voorbereiden voor de zomer en dedieren verzorgd. Nu konden zij met hun grote donkere hond eindelijk een tijdje weg uit het kleine huisje waar zij woonden. Zij wilden wel dat het altijd zo door zou gaan. Maar natuurlijk liep het anders. Rond haar 21e trouwde ze met een man in uniform en na zijn diensttijd besloten zij naar Amerika te emigreren en wel naar West-Virginia. In haar hart hoopte zij dat haar broer ook zou volgen, maar hij wilde niet. Hij was teveel aan Zweden gebonden. Zij hebben altijd wel een sterk telepathisch contact naar elkaar gehouden, maar elkaar nooit meer gezien. Dat meisje bent u en uw pleegzoon was uw broer. Vandaar dat u meer het gevoel hebt een gelijke tegenover u te hebben dan een zoon. Hij wil ook alles voor u doen alsof dat heel normaal is en was. Wees voorzichtig met dit gegeven, want hij is nu nog een kind. Het zou moeilijk worden voor uw andere zoons als u uw gevoelens de vrije loop zou laten. Maar toch, het broertje is weer thuis. Het lag in zijn levenslot dat hij u weer moest ontmoeten. Hij zou in een ander pleeggezin vrij labiel zijn gebleven. Door uw aanwezigheid wordt hij nu een zeer praktisch en actief mens. Hij zal altijd veel met zijn handen moeten doen. Vooral hout en houtbewerking horen sterk bij hem. En dat heeft hij overgehouden uit zijn Zweedse incarnatie.

Reactie: Broertje



U schreef dat ik na mijn huwelijk met een geüniformeerde man emigreerde naar West-Virginia. Nu moet u weten dat ik al geruime tijd deze naam gebruik als ik mijn eigen naam niet noodzakelijk vindt. Veel jongelui noemen mij dan ook Virginia. Ik weet niet of ze vroeger ook veel dansten in West-Virginia, maar mijn hobby is tegenwoordig volksdansen en in het bijzonder squaredancing. Dit zou dus kunnen passen bij uw antwoord. Wat helemaal niet bij uw antwoord past, is dat ik helemaal niet gesteld ben op grote honden. Mijn pleegzoon is er echter gek op. Hoe groter ze zijn, hoe fijner hij het vindt.

David


Toen ik zwanger was van ons derde kind, raakte ik voor het eerst echt bewust onder de indruk van hetgeen de joden hebben moeten ondergaan in de oorlog. Ook kreeg ik het gevoel, of eigenlijk had ik dat al drie maanden voor ik zwanger zou raken, dat het kindje David zou moeten heten. Het kindje was bepaald niet gepland, maar wel zeer welkom. Ook had ik lang voor de zwangerschap al het gevoel dat er "iemand" bij me was en daarbij dacht ik veel aan mijn opa. Toen ons kindje geboren werd, bleek het een meisje te zijn, geen David dus. Ze had een scherpe, zichtbare rode stip op haar voorhoofd, net een kogelgaatje. Ook raakte ze van harde geluiden, bijvoorbeeld een luide mannenstem, een tik of een knappende ballon, volledig over haar toeren. Er was eens een Duitse film op de televisie. Bij het horen van de Duitse mannenstem ging ze in een hoek van de kamer staan met haar hoofdje naar beneden. Inmiddels is ze twee jaar geworden en heeft ze geen last meer van angst voor harde geluiden. Ook het rode plekje wordt steeds lichter. Nu vraag ik jou of mijn voorgevoel klopt dat zij in haar vorige leven een jood is geweest en door een kogel in haar hoofd om het leven is gebracht? (Suzan L. te Z.)

Je kent het verhaal van David en Goliath. Dit verhaal geldt nu ook voor twee volken, de Palestijnen en de Israëliërs. Ik wil over recht en onrecht geen oordeel geven, maar het heeft wel wat met elkaar te maken. Ik zie namelijk niet een joodse incarnatie bij je dochtertje, maar een Libanese. Zij kan je daar zelf meer over vertellen, zodra ze kan praten. Schrijf zoveel mogelijk vreemde dingen op die zij zegt tussen haar derde en zesde levensjaar. Zij was in een vorige incarnatie een militair in Beiroet die, net zoals de militair aan de andere kant, ook het gevoel had een goede strijd te strijden. Maar oorlog is nu eenmaal haat, van wat voor kant je het ook bekijkt. Geweld is de slechtste zaak om wat voor oplossing dan ook te bewerkstelligen. Dat heeft de militair met de dood moeten bekopen. Bij uw dochtertje is nog duidelijk de rode plek hiervan te zien. Wat zal nu de naam David nog verder van betekenis zijn in haar toekomst. Davids strijden over het algemeen tegen sterkere krachten dan die, welke zij zelf in te brengen hebben. Maar door hun slimheid en intelligentie zullen zij uiteindelijk vaak toch de strijd in het voordeel van zichzelf beslissen. Dat zie ik ook bij haar. Zij zal geen gemakkelijk leven hebben. Het zal een leven worden van ijver en naijver van anderen. Zij heeft veel in haar mars. Zij zal een voorvechtster worden van de vrede zonder daar ooit geweld bij te gebruiken. Zij kan dan wel een andere naam hebben, maar voor mij blijft het toch David. Het zal echt een kind worden van de nieuwe tijd. Een tijd, daarmee bedoel ik over 20 à 25 jaar, waarin nog meer rotzooi op te ruimen is dan nu en er heel veel, vooral natuur, hersteld zal moeten worden. Tegen die tijd zullen wij een hoop Davids nodig hebben, niet om Goliath te verslaan, maar om één geheel te zijn, een ééneiige tweeling: een David en een Goliath in één, kracht en liefde.

Rinkelende armband


Zestien jaar geleden werd mijn dochter geboren, heel spontaan en snel en zonder dat er een dokter bij was. Tijdens de geboorte werd opeens alles zwart om mij heen. Er kwam een hand die rinkelde van de armbanden. Deze raakte mijn hoofd aan, zei iets en mijn dochter was geboren zonder pijn. Twee jaar later was ik aan het stofzuigen toen ik ineens iemand achter mij voelde staan, terwijl ik alleen thuis was. Deze "persoon" gaf mij te kennen dat ik in verwachting was van een zoon. Ik wist van niets, maar ben toch naar de dokter gegaan en vroeg hem een test te doen. De uitslag was dat ik inderdaad zwanger was. Ik vertelde de dokter en mijn man dat het een zoon zou worden. Geen van tweeën geloofde mij, maar het werd inderdaad een zoon. Een paar jaar geleden ben ik hier een discotheek begonnen. 's Nachts kwam weer die hand, maakte me wakker en zei: "Niet doen, niet doen, het gaat niet goed." Voor ik het begreep, was het weer weg. Het ging inderdaad niet goed. Nu werk ik op een bedrijf waar ook een Vietnamees werkt. Die man en ikzelf staan versteld over mijn perfecte uitspraak van Vietnamese woorden. Er kwam een Turkse familie bij ons op de flat wonen. Niemand wilde wat met hen te maken hebben, ik wel. En in een mum van tijd sprak ik Turks als de beste. Nog een ander voorval. Toen ik zeventien jaar was, ging ik met een vriendin naar Spanje, maar sprak geen woord Spaans. Toen we er waren en ik in het Spaans wat moest vragen, sprak ik automatisch Spaans en wel vloeiend. Hoe kan dit nu allemaal? Is dit ietsvan een vorig leven? (Mw. I. v.d. V. uit S.)


In een vorige incarnatie was je een Spaanse zigeunerin die niet alleen goed kon kaartlezen, maar ook een soort vroedvrouw was van de stam. Dit deel in jou is zich bewust geworden van zichzelf. Doordat jouw bewustzijn wegviel, reageerde je onderbewustzijn met de kennis, in het verleden opgedaan. Zoals sommige mensen op afstand voorwerpen kunnen laten bewegen, kan jouw onderbewustzijn, als je zelf bewusteloos bent, ook nog jouw lichaam controleren. Het is eigenlijk een soort handeling in trance of in droomtoestand, waarvan men zich na het bijkomen of wakker worden niets meer kan herinneren. In de literatuur over paranormale verschijnselen komt het wel vakervoor. Bij jou is dit nog sterker aanwezig, omdat je je op het moment van de bevalling de herinnering aan het vorige leven en de toen opgedane kennis bewust bent geworden. Je kunt er nog veel meer mee. Een klein bewijs daarvoor is je talenknobbel. Dit is te verklaren vanuit je zigeunerleven waar men als zwervende stam toch moest communiceren in de diverse talen van de gebieden, waar men doortrok. Toen deed je al precies hetzelfde als nu. Je concentreerde je met liefde op degene die voor je stond en dook daarmee eigenlijk in de kennis van de ander, dus ook in de taal en de bijbehorende symboliek (cijfers en letters). Dit verschijnsel ken ik zelf erg goed. Als ik met iemand spreek die uit een ander land komt, kan ik vaak ook hele zinnen of woorden uitspreken in de bij haar of hem behorende taal. Dit komt wel eens raar over bij degene die tegenover je zit, maar ik heb daar als paragnost natuurlijk minder last van dan jij. Je denkt je niet alleen in het gevoelsleven van die ander in, maar je krijgt ook beelden van de daarbij behorende spraak. Je bent dus duidelijk heldervoelend. Je voelt dingen aan. Ik kan opnieuw naar de zigeunerincarnatie wijzen en bedoel dan met name de discriminatie waar ze onder leden. Daarom kun je nu zo goed opschieten met mensen die hetzelfde lot ondergaan. Ik ben blij dat je er bent en dat je al die mensen helpt. Ik denk dat je dit een beetje doet namens alle Nederlanders, ook al zullen velen het er helaas niet mee eens zijn. Toch hadden ook zij in tijd en ruimte totaal ergens anders kunnen incarneren zodat zij niet blank, maar zwart, bruin of rood zouden zijn geweest. Iedereen die dit niet zal of wil begrijpen, zal dat toch een keer opnieuw moeten leren of afleren in een volgend leven en daar ben ik beslist niet jaloers op.

Verschijningen