Experimenteren met het paranormale
De schat
het was donker in de tuin
niemand mocht mij zien
ik had gewacht tot ver na het middernachtelijk uur
ik wist waar hij begraven moest zijn
ik kende de plek
de aarde was zacht en gemakkelijk door te spitten
ik groef van zwart naar wit en ten slotte water
de laarzen aan mijn voeten zorgden ervoor dat ik droog bleef
een halve meter slechts haalde ik nog de modder uit het water
toen stootte mijn schep op iets hards
een schok van herkenning
ik wist, ik had het bereikt
ik keek en zag een helblauw verlichte spiegel
en de mens die erin aan het graven was
was ikzelf
Over dit hoofdstuk kan ik kort zijn. Dat klinkt natuurlijk heel vreemd, omdat er eigenlijk ontzettend veel over te vertellen valt. Maar vaak is het zo dat Jantje toch eerst zijn vingers moet branden voordat hij weet wat heet is. En dat is in de meeste gevallen ook niet zo erg, want dan weet hij het uit eigen ervaring. Het experimenteren met het paranormale kan je echter op een plaats brengen waar je moeilijk geestelijk van thuis kunt komen. Je kunt jezelf geestelijk op een plaats brengen waar je nog niet aan toe bent. Je hebt haast om de tijd met een snelheid in te halen die niet bij je past. Je kunt het vergelijken met een kind van vijf jaar dat je de honderd meter horden in tien seconden wilt laten lopen. Maar ja, ik weet uit eigen ervaring dat deze sprongen soms een groeistuip teweeg kunnen brengen als je er tenminste geestelijk elastisch genoeg voor bent en relativerend tegenover jezelf kunt staan. Ik kan dus wel een tip geven om iets te laten of te doen, maar ik was zelf ook zo eigenwijs om het te doen ondanks de waarschuwingen van anderen het te laten. Het leven is zoeken en tasten en altijd maar groeien en groeien, nooit stil blijven staan. Ook al zou je stil willen blijven staan, dan kan dit toch niet, want de aarde draait en jij draait mee in het rad van avontuur dat leven heet.
I Tjing
Het heeft een hele poos geduurd voordat ik besloot je te schrijven. Toenik de I Tjing hierover raadpleegde, was het antwoord: de waterput is ervoor iedereen. Hij is betrouwbaar en heeft een bron die niet uitdroogt.Hoe meer mensen uit hem putten, des te groter wordt zijn rijkdom enz.Ik ben 29 jaar, getrouwd en heb geen kinderen. Tot nu toe heb ik vanalles op allerlei gebied geprobeerd, maar niets is maatschappelijk gezienerg indrukwekkend uit de verf gekomen. Ondertussen ben ik geestelijkwel het een en ander opgeschoten. De behoefte om iets concreets tedoen wordt steeds dringender. De laatste tijd ben ik bijvoorbeeld vrijintensief bezig geweest met astrologie, maar ik weet eigenlijk niet watnu echt bij me hoort. Mijn man zit in hetzelfde schuitje. Hij is journalist,maar heeft het gevoel dat hij zich in zijn huidige situatie niet verder kanontplooien.In meer dan tien jaar heeft onze relatie zich behoorlijk verdiept. Wedenken dus dat de problemen daar niet liggen. Ik hoop dat ik je genoeginformatie heb gegeven om een beeld van ons te vormen en dat jij alsparagnost misschien iets aanvoelt bij ons. (Annelies C. uit A.)
Je besloot dan wel aan mij te schrijven, maar in feite gaf de I Tjingjou al het antwoord. De I Tjing zegt tegen jullie: de waterput is ervoor iedereen, hij is betrouwbaar en heeft een bron die nietopdroogt. Hoe meer mensen uit hem putten, des te groter wordtzijn rijkdom. En daar heb je het dan, dat laatste vooral: de wet van geven ennemen. Hoe meer mensen in kleine beetjes geld storten voor eengoed doel, des te beter kan men goed doen. Het geeft de weg aannaar de eenheid. Hoe groter de geestelijke eenheid is door positief denken naar jezelf en naar de ander, des te meer kun je uitjezelf en uit de naaste putten, des te groter wordt je gezamenlijkerijkdom, je geestelijke rijkdom.De I Tjing geeft aan dat je nog niet op het hoogste niveaugekomen bent. De mogelijkheden in jullie, de bron in jezelf, zijnnog steeds niet op de goede diepte aangeboord. Er is nog groeimogelijk, heel veel groei. Maar groei kost tijd en daar heb jegeduld bij nodig. En dat is het advies dat ik aan jullie geef.Het duurt nog een aantal jaren voordat je zult zeggen: ik had toentoch niet naar André Groote hoeven te schrijven, want alles heeftzich tot grote tevredenheid opgelost. Maar ja, misschien was hettoch wel goed, want mogelijk helpt mijn uitleg een beetje om hetgeduld op te brengen de weg naar de bron in je af te lopen. Wanthoe voorzichtiger je te werk gaat, des te minder gevaar zullen deobstakels voor je inhouden.
Aura-energieën
Een klein half jaar geleden zat ik met een kennis in de woonkameronderuit gezakt op de bank. Heel moe zaten we naar elkaar te staren enop een gegeven moment zag ik een soort stralenkrans om zijn hoofd.Het bleek dat hij bij mij hetzelfde zag. We hervatten dit gestaar, hoewelik het een beetje eng vond.Na een tijdje staren begon het kleurenspel opnieuw. Ik zag bij hem dekleuren gaan van groen naar geel, van geel naar goud met een rode plekbij zijn hand. Deze kleur vlamde op zoals naar mijn gevoel het bloeddoor je aders wordt gepompt, van hevig naar terugkerende rust enz.Zodra ik met mijn ogen begon te knipperen, verdween het kleurenspelof werd het minder. Soms moest ik stoppen, omdat mijn ogen begonnente tranen.Toen ik het staren weer hervatte, zag ik zijn gezicht ook steeds veranderen, van een man met een hard gezicht naar iemand met een baret op uitde Rembrandtperiode, van een jongetje uit dezelfde tijd naar ten slotte- na een aantal gezichten (zelfs een vrouwengezicht) - een Egyptische,goudkleurig uitziende man. Het leek wel iemand met een gouden masker op van geel en rood goud (dodenmasker?).Hij nam ongeveer hetzelfde bij mij waar. Alleen zag hij mij opeensliggen met andere kleding aan en bloed dat uit mijn mond liep. Van datbeeld schrok hij erg.Omdat dit staren heel veel energie vroeg en het later minder lukte, zijnwe uiteindelijk gestopt.Mijn vraag is nu: was dit alles fantasie of realiteit? Later heb ik het nogeens geprobeerd met mijn huidige vriend. Ik zag bij hem ook weer lichtrondom zijn hoofd en later kleurden zijn gezicht en lijf naar geel-groen.Verder kwam ik niet. (Oona L. uit R.)
Dat het met je huidige vriend niet zo goed lukt, is logisch, omdathij veel gemakkelijker leeft en veel minder filosofisch is ingesteld.Hij is meer een praktijkmens en een aardmens. Wat je met hemwel kunt, kon je met je vorige vriend niet: lekker gewoon uitgaan,eens een keer gezellig eten en praten over dagelijkse dingen.Door te diep en te lang te praten kun je problemen maken, vooralals de vermoeidheid daarbij een rol gaat spelen. De ervaring dieje met je vorige vriend hebt opgedaan, lukte juist zo goed methem, omdat hij het vrouwelijke sterker in zich had. Je zult je ooksterker geestelijk tot hem aangetrokken hebben gevoeld danlichamelijk.Wat er in feite gebeurde, is heus niet alleen het effect van vermoeide oogspieren geweest. Als je moe bent, ben je geestelijkveel opener en ontvankelijker. Er heeft, toen jullie tegenoverelkaar zaten, een uitwisseling van aura-energieën plaatsgevondenen de zich daarin bevindende informatie van elkaar. In feitespiegel je je aan elkaar. Wat je bij hem ziet, kan bij jou horen enandersom. Dit spelletje is zeer vermoeiend, omdat het enorm veelgeestelijke energie kost. Ik denk ook niet dat een mens er ooitverslaafd aan raakt. Daardoor is het ongevaarlijk.Als ik jou was, zou ik die vorige vriend toch niet helemaal loslaten, want wat jou nu in hem tegenstaat, is juist de angst van jouvoor zijn suicideneigingen. Maar jij bent een van de weinigen diedit van hem weet en daarmee - mede door de mooie ervaring dieje met hem gehad hebt - heb je een stukje verantwoordelijkheidvoor elkaar gekregen. Laat dat niet te gemakkelijk links liggen.Denk niet te snel dat je het nog niet gevonden hebt. Daarmeebedoel ik degene met wie je denkt voor eeuwig gelukkig te zullenzijn. Want daarmee zou je wel eens een stevig gebouwd huiskunnen inwisselen voor een huis dat, als je de voordeur binnenstapt, slechts een façade blijkt te zijn.
De glazen bol
Wat ik wil vragen is ongeveer acht jaar geleden gebeurd. Wij, mijn manen ik, woonden toen bij een waarzegster in huis. Na ongeveer een halfjaar werd ik geroepen en toen lag ze op de grond. Ze wilde me ietsvertellen, maar kon niet meer praten. Het enige wat ze kon zeggen, was:tefeltje van 't tafeltje. En als de man, waarmee ze samenwoonde, tedicht bij haar kwam, vloekte ze heel erg. Vlak daarna is ze overledenzonder nog iets te zeggen, is me later verteld. De man is naar eenverzorgingstehuis gegaan. Wanneer ik alleen was in de kamer waar ze had gelegen, was ik heel bang totdat ik een keer (ik weet niet of ik het gedroomd heb of echt heb gezien) haar zag. Ze was heel mooi en veel jonger dan ze was. En het rare was dat ze ongeveer tien centimeter van de grond af was. Vanaf die tijd was ik niet bang meer en had eigenlijk het gevoel dat ze vlak bij me was. Ik heb vanaf die tijd ook erg veel interesse in kaartleggen, astrologie, de aura, en sinds kort in de glazen bol waar ik heel af en toe in kijk. Nu ben ik deze week bij een paragnost geweest om te vragen wat ze heeft bedoeld met tefeltje van 't tafeltje, en over de bol, omdat ik de laatste keer voor mijn gevoel omhoog ging met mijn stoel en dat vond ik toch wel eng. Deze meneer zei dat tefeltje van 't tafeltje de duivelstafel betekende en dat ik het negatieve opzuig. Ik ben hier erg van geschrokken. Ook zei hij nog dat ik, als ik over een tijdje niet meer zo gespannen zou zijn, wel weer in de bol kon kijken, maar er voorlopig mee moest ophouden. Ik vind dit een beetje raar, want als het niet goed voor me is en zij mij dat heeft willen vertellen, waarom kan ik er dan later wel weer in gaan kijken en moet ik hem nu niet weg doen. Hij zei ook nog dat de bol op een dag in scherven kan liggen. Kunt u mij vertellen wat het beste is, want eigenlijk wil ik me toch verder ontwikkelen. Maar als ik negatieve dingen aantrek, mag ik het niet verder proberen. Ik probeer toch echt positief te zijn. (Mw. A. B. uit H.)
Zoals ik het zie, heeft het tafeltje, waarover de waarzegster sprak, niets met een duivelstafel te maken. Wat de waarzegster tegen u wilde zeggen, was eigenlijk voor haarzelf bedoeld. Ze wilde de bol van het tafeltje hebben, waarin zij als laatste beeld waarschijnlijk haar eigen sterven heeft gezien. Zij wilde dat van tafel in de hoop dat het dan niet waar zou zijn. Zoiets kun je je ongeveer indenken als een soort nachtmerrie. Een tijd ervoor had zij namelijk gezien wat er met haar zou gaan gebeuren en op het moment dat het gebeurde, kwam in de tijd alles bij elkaar: het moment van waarneming en het moment waarop het gebeurde. Dat ze zich later aan u heeft laten zien als knappe jonge vrouw, bewijst dat zij heel bewust is overgegaan en nu heel tevreden is. Dat zij zich aan u heeft laten zien, komt voort uit het feit dat u zelf ook paranormaal begaafd bent. Wees niet bang voor de dingendie u doet, want zij zijn slechts een stoffelijk hulpstuk voor uw geestelijke gaven en niet een hoofdzaak of noodzaak. U kunt ook wel zonder dat. Alleen duurt het dan in het begin misschien wat langer. Dat is hetzelfde als eerst rustig op de fiets naar de stad gaan en daarna lopend. In het begin denk je: hè, wat gaat dat langzaam. Maar na een tijdje ben je er eigenlijk veel tevredener mee, omdat je veel beter de details kunt zien. Trek u er dus niets van aan wat anderen van u zeggen, maar ga rustig uw gang met uw gaven en bewijs daarmee dat u voor uw omgeving een werkelijke hulp kunt zijn en geen nerveuze en onzekere vrouw. Daar helpt de waarzegster u mee en dat wist u eigenlijk al wel.
Piano-aan : vijf jaar
Ook ik heb een paar vragen over dingen die ik niet zo goed begrijp. Een hele tijd geleden was er iemand op de televisie die zonder het te zien kon vertellen wat iemand tekende of opschreef. Ik zei voor de grap tegen mijn huisgenoot dat ik dat ook wel kon en vroeg hem wat te tekenen. Ik draaide me om, het velletje papier werd goed dichtgevouwen enz. Ik begon zogenaamd heel moeilijk te kijken, legde mijn hand op het velletje papier en begon te tekenen. Op een paar lijntjes na tekende ik precies wat erop stond. We vielen van onze kruk van verbazing. We probeerden het nog een keer, maar nu alleen met getallen. Ook die klopten. Toen vonden we het niet leuk meer en eigenlijk werd ik er zelf doodnerveus van. Een tijdje later was er weer iemand op de televisie, nu met speelkaarten. Iemand moest er een uittrekken, hem er daarna weer tussen stoppen en dan zou die man de juiste kaart pakken. Ik had die avond net visite en, weer voor de grap, zou ik dit ook weer "even" doen. Er werd een dubbel stel kaarten gepakt. Er werden twee kaarten door twee verschillende mensen getrokken. Ik wist echt niet welke. Ik legde mijn hand heel theatraal op de kaarten en vervolgens gingen ze terug in het pakje. Ik liet de kaarten goed schudden en ook hier haalde ik er de twee kaarten weer uit. Bij dit spelletje ging het wel wat moeilijker. Toen ik de juiste kaart in handen kreeg, begon mijn hand te trillen en mijn hart bonsde in mijn keel. Op hetzelfde moment begon ook een van mijn gasten erg te trillen (diegene van wie de kaart was). We zijn onmiddellijk gestopt. Het zweet stond in mijn handen. En nog een heel ander verhaal. Ik kocht een piano, maar speel of lees geen noot. Na enige tijd op dat ding gejengeld te hebben, kreeg ik opeens een sterke drang iets te willen spelen. Ik dacht op dat moment aan mijn overleden oma. Ik ging weer zitten en speelde plotseling een prachtig lied met volle akkoorden. Er was niemand thuis die het horen kon. Toen ik het mijn huisgenoot 's avonds vertelde, moest ze lachen. Ik ging achter de piano zitten, maar er kwam niets. Ik dacht toen: ik ga weer aan mijn oma denken. En ja hoor, ik speelde weer datzelfde lied. Ik heb de piano nu een half jaar en kan nog steeds niets anders dan dat ene lied spelen (een naar men zegt al bestaande melodie en wel van Chopin), met snelle vingerzetting en moeilijke halve noten. Ook dit hebben wij afgedaan met natuurtalent, ook al blijft het bij dat ene lied. Om een lang verhaal kort te maken nog een paar dingen die mij ook zijn overkomen. Er zijn mensen die, wanneer ze in mijn buurt komen, doodnerveus worden (onbekenden). Er zijn mensen, bekenden, die, wanneer ze pijn hebben, de pijn weg voelen trekken als ik mijn hand op die plek houd. Meestal is het niet de plek waar de pijn gevoeld wordt, maar ik voel dan zelf door een soort prikkeling in mijn hand waar ik moet zijn. Mijn vraag is nu: hoe is dit allemaal mogelijk? Waarom heb ik er zo'n angst voor en wil ik er eigenlijk wel en dan weer niet over praten? Heeft het gevoel buiten mezelf te staan er soms iets mee te maken? Hoe kom ik erachter dat ik geen spelletje met mezelf speel? (Henny de H. uit S.)
Het zal nog wel enige tijd duren voordat je met je helderziende gaven kunt werken. Ik denk nog ongeveer vijf jaar. Maar dat het erin zit, is voor mij zeker. De dingen die je tot nu toe met je gaven gedaan hebt, waren slechts spelletjes. Maar een kind leert ook spelenderwijs om pas veel later serieuze dingen te kunnen doen. Zo is het ook met het paranormale. Je moet er eerst vertrouwd mee raken, vertrouwd met de mogelijkheden die je in je hebt. Bij jou zijn het voornamelijk helderziende en heldervoelende gaven. Daar hoort ook het paranormaal genezen bij. Zoals je handen trillend boven de goede kaart blijven hangen, zullen ze later boven de zieke plek blijven hangen of daar waar de oorzaak zit van de kwaal. De angst die je nu nog hebt, heeft te maken met wat je al voorvoelt in de toekomst. Dat het leven niet altijd even vrolijk zal zijn voor iemand met deze gaven, kan ik wel zeggen.Ik zorg echter wel voor de nodige afleiding en plezier. Daar moet je keihard de tijd voor nemen, ook al is het nog zo moeilijk om hier af en toe de ruimte voor te nemen. Je zult het wel moeten doen, want je bent nu eenmaal geen machine die de hele dag door kan werken. Paranormaal bezig zijn kost enorm veel geestelijke energie. Je kunt er erg moe van worden. Soms is twee uur paranormaal bezig zijn nog zwaarder dan acht uur lichamelijk hard werken. Dus daarom: piano-aan. Nog even over het pianospelen zelf. Dit was jou oma's lievelingsmelodie. Daarom kun je ook alleen maar dit spelen. Maar het zou mij niets verbazen dat, als je je zou concentreren op Bach of Beethoven, er nog wel andere stukjes door jou gespeeld kunnen worden. Want in tijd en ruimte zijn we allemaal één geheel en kunnen we dus ook elkaars talenten, als je er aanleg voor hebt, opvangen en invoelen. Dit is in Rusland met hypnose-experimenten al lang bewezen. Ik raad je nogmaals aan om het rustig aan te doen, dan breekt het lijntje niet. Het komt wel.
Fobie
Ik ben een vrouw van 35 jaar en heb een fobie, waarvoor ik al zes jaar bij een magnetiseur loop die tevens helderziende is. Een paar weken geleden heb ik ontdekt dat ik, als ik mijn ogen sluit, bepaalde dingen of mensen scherp voor me blijf zien. De mensen zijn dan donker en hebben een dikke streep om zich heen. Foto's waar mensen en dieren op staan, blijven aan mijn handen kleven. Personen die ik aanraak, worden warm terwijl mijn hand daarvoor koud is en daarna ook. Mijn man had een paar dagen geleden spierpijn. Toen ik mijn handen op de plaats van de pijn legde, verdween deze voor 75 procent. Op mijn vraag aan de magnetiseur-helderziende of ik misschien ook iets paranormaals had, antwoordde zij scherp en duidelijk dat dat niet mogelijk was, want dan had ze het wel gezien. Als het al zo zou zijn, dan was het zeer slecht voor mijn gezondheid. Ze dacht dat het vermoeidheid was. Maar gisteren was ik bij een kennis. Toen ik haar een hand gaf, zei ze: "Wat heb je een koude hand". Ik zei: "Nee hoor, voel maar." Ik legde mijn hand op haar rug en ze voelde deze gloeien.Ik hoop dat u mij een goede raad kunt geven, want ik weet zelf niet meerwat ik kan/moet doen. (Mw. K. C. v. M. uit U.)
Als de vrouw, waar je onder behandeling bent of bent geweest,werkelijk zo'n goede helderziende zou zijn, had zij kunnen ziendat jouw fobie mede veroorzaakt werd door een bepaalde discriminatie vroeger, toen je jong was, en nu het onderdrukken vaneen heleboel talenten van je tot gevolg heeft (gehad). Dan wordteen mens net als een te hard opgepompte fietsband die haast nietmeer durft te rijden, omdat hij bang is dat hij knapt. Maar eenband is nu eenmaal gemaakt om te rollen en als hij dat niet doet,gaat hij zwakke plekken vertonen op de plaats waar hij de grondraakt. Zo was het ook met jou.Je hebt wel degelijk talenten die je beperkt heel goed van paskunnen komen en waar je andere mensen heel goed mee kunthelpen. Ga maar rustig door met het experimenteren. Dan vind jevanzelf wel uit waar je sterkste talenten op paranormaal gebiedliggen.Het lijkt mij niet nuttig om nog langer bij die magnetiseur onderbehandeling te blijven, want in de eerste plaats is zes jaar behandeling een beetje - en ik druk me nog voorzichtig uit - aan hetlijntje houden en in de tweede plaats getuigt haar ontkenning vanjouw talenten duidelijk van jaloezie.Last but not least: je weet nu het beste hoe je jezelf moet helpenen dat is toch ook de bedoeling van het leven. Eigenlijk heeft zijhet dan toch nog een beetje goed gedaan, want door tegenstandword je gehard en dat is voor je talenten een loutering. Ben jedaartegen bestand, dan kom je er beter door dan met slijmerij.
Ring aan draadje
Graag wil ik weten wat het volgende betekent. Als ik een draadje ommijn ring doe en die dan boven bijvoorbeeld een asbak of de stoel ofandere voorwerpen, die van mijn man (waren) zijn geweest, houdt dangaat de ring draaien als een tol. Doe ik dat boven de foto van mijn man,dan draait hij ook rond. Maar ga ik wat vragen, dan gaat hij horizontaalof verticaal heen en weer. Ook gaat de ring draaien als ik moet zien ofeen bed goed staat. Mijn man is acht jaar geleden overleden. (Mw. B. B.uit D.)
Ik ken uit mijn jeugd deze spelletjes ook en vond het eigenlijktoen al een beetje raar. Wij deden bijvoorbeeld hoeveel kinderenje later zou krijgen. Bij mijn zus A. zouden dat er vijf moetenworden, bij mijn zus M. een stuk of zes en een vriend van ons zouer drie krijgen. En wat was de waarheid? Zus A. kreeg tweekinderen, zus M. twee kinderen en die vriend is nu gesteriliseerd en heeft geen kinderen. Dan moet ik toch, zoals je zult begrijpen,wel zeer sterk aan de ring aan het draadje gaan twijfelen.Anders is het bij mediamieke mensen die, bewust of onbewust,paranormaal ontwikkeld zijn. Deze mensen kunnen inderdaadmet behulp van zo 'n ring of pendel* aardstralen uitpendelen oflichamelijke klachten opsporen. Maar naar mijn ervaring zijn ermaar weinig mensen in Nederland die dat erg goed kunnen.Meestal is de wens de vader van de gedachte, maar misschien benjij ook wel mediamiek. Dat je een sterk paranormaal contact kunthebben met iemand die je zeer dierbaar was, is zeer goed mogelijk. Dus moet ik aan jouw ring aan het touwtje toch wel enige waarde toekennen. Dat zoiets gaat draaien of heen en weerslingeren wordt veroorzaakt door je eigen onderbewustzijn. Alsje je goed leeg kunt maken, dus niet nadenken bij wat je doet, zalde werking alsmaar sterker en de waarde die je eraan toe kuntkennen steeds groter worden. Dit kun je zelf wel bepalen als je,voordat je het doet, echt niet aan de uitkomst denkt. Je moet eerstuitvinden - door in gedachten vragen te stellen - of het draaien bijjou "ja" is en de horizontale beweging een "nee" of andersom.Alhoewel ik verscheidene mensen heb gezien die het vrij goedkunnen, is mij gebleken dat het percentage "goed geschoten" vrijlaag is. Dus blijf ik toch twijfelen, niet omdat het niet zou kunnen,maar omdat de factor, je geest leeg maken en echt aan nietsdenken en ook niets verwachten, het moeilijkste voor een mensis, ook voor mij. Daarom zal ik mij er ook nooit aan wagen.
* Een pendel wordt gebruikt bij een bord met letters die in een cirkel staan, metlijnen vanuit het midden naar de letters toe. De pendel wordt met gestrekte armin het midden van het bord gehouden. Hij mag de tafel niet raken. Men wacht totde pendel zich gaat bewegen naar een bepaalde letter toe. Men kan bijvoorbeeldook boven aan het bord het woordje "ja" en onderaan het woordje "nee"invullen. Dit vergemakkelijkt de zaak. Dit noemt men een éénmansseance.Voor de pendel kun je van alles gebruiken: hout aan een touwtje, een knikkerenz. het maakt niet uit wat.
Transmedium
Ik ben een slechthorend meisje van achttien jaar. Vanaf mijn tiende jaar heb ik last van duizeligheid (trillingen aan handen, benen, om mijn mond en hartkloppingen). De dokters konden niets vinden. EEG-onderzoeken gehad, naar specialisten en een psycholoog geweest. Later dacht ik dat het hyperventilatie was. Een magnetiseur vertelde mij echter dat ik een beetje helderziend was. Dat kan kloppen, want ik weet van tevoren dat er ongelukken gaan gebeuren. Leuke dingen beleef ik ook in mijn dromen en die komen later ook uit. Volgens de magnetiseur kan ik, als ik wat ouder ben, misschien wat meer gaan zien, of minder. Elke keer als ik draaierig word, word ik ineens bang. Is het waar dat ik later misschien meer kan gaan zien? Bedankt alvast. (Yvonne H. uit A.)
Ik denk ook niet dat de artsen uiteindelijk voor een oplossing kunnen zorgen. Dat zul je zelf moeten doen, Yvonne, alleen nu nog niet. Je moet het rustig aan doen. Je kunt namelijk deze verschijnselen zelf onder controle krijgen, maar wel met behulp van een erkend persoon. Wat je bent noemt men in paranormale kringen transmedium. Een transmedium is iemand die in een soort sluimertoestand geraakt en die in die sluimersituatie mensen van advies kan dienen. Er zijn op de wereld een paar heel bekende transmediums. Daarover kun je boeken vinden in de bibliotheek of boekenspeciaalzaak. Een ongewoon verschijnsel is het niet, al komt het niet zoveel voor. De ervaring die ik ermee heb, is dat mensen die in trance geraken, er na de tijd nauwelijks enig nadeel van ondervinden. Ze zijn alleen wat moe. Zo iemand gaat meestal pas in trance als ze weet dat er iemand in de buurt is die dit aan kan en het kan begeleiden. Je hoeft hier helemaal niet bang voor te zijn, Yvonne, want dit is een wet van jouw eigen onderbewustzijn. Dit zal zich vast niet laten gaan als er niet zo'n persoon in de buurt is. Dat is heel eenvoudig te verklaren, omdat je onderbewustzijn - ik noem het liever bovenbewustzijn - meer van je geestelijke vermogens kent en bewust is dan jouw dagelijkse bewustzijn. In feite ben je dus je eigen controlegeest. Dat wil zeggen dat jouw bovenbewustzijn jouw onderbewustzijn controleert en niet andersom. Alleen angstervoor kan de boel nog wel eens door elkaar gooien en die angstheb je. Daar zullen we dus wat aan moeten doen.Ik zal je brief doorsturen naar iemand van wie ik verwacht dat zijjou kan begeleiden. Laat je niet bang maken door andere mensenof door jezelf, want er zal je heus niets ergs overkomen. Dat klinktmisschien gek, maar ik weet het zeker.
Inductoren