Voorwoord van Peter Schaap



De oerwijze landman


De oerwijze landman
hij zong
het lied van eb en vloed
ja, de oerwijze landman
hij zong
het lied van komen en gaan



Toen ik in 1974 de single Adem mijn adem opnam, in de Dureco-studio in Weesp, was André Groote daarbij aanwezig.Vanaf het begin van mijn loopbaan als zanger-liedjesschrijver speelde hij al een grote rol. In de flat in Zwolle, waar hij destijds woonde, kwamen we één of twee keer in de maand bij elkaar en soms ook welvaker. We schreven en zongen samen onze eigen teksten en speelden gitaar. Ook luisterden we naar elkaars muziek, veranderden elk idee in een gezamenlijk idee en namen met eenvoudige apparatuur nummers op.We kennen elkaar al veel langer, want we zijn volle neven en waren buurjongens. Op zichzelf is dat nog geen garantie om elkaar te willen blijven kennen. Daarvoor is vriendschap nodig; vriendschap die tijdloos is. Op de een of andere manier blijven onze zielen vlak bij elkaar rondzweven, hoe lang we elkaar soms ook niet zien.Wat ik mij nog het beste herinner van die bewuste plaatopname, was de dag dat ik de - inmiddels voltooide - begeleidingsband zou inzingen. De betreffende studio was een kaal en modern gebouw, zonder afleidende sfeer in aankleding of inrichting. Alles wat je aan sfeer in een nummer wilt leggen, moet je als zanger voor de volle honderd procent uit jezelf halen, wat een voor- of een nadeel is, afhankelijk van iemands voorkeur. Staande in die lege ruimte, met enkel wat verlaten muziekstandaards om me heen en een warme koptelefoon op het hoofd, zong ik mijn tekst.In de regelkamer, achter de grote glazen wand, zaten een technicus, mijn producer Bert Schouten, twee geïnteresseerde bezoekers en André. Na de gebruikelijke veertig keer inzingen werd mij meegedeeld dat men tevreden was en men vroeg mij of ik naar het resultaat wilde luisteren.Het resultaat mocht er zijn. Nu heb ik het niet over mijn eigen aandeel; daarover mag een ieder zijn of haar eigen mening vormen. Ik heb het over het feit dat er een tweestemmige versie uit de luidsprekers klonk! Om te zeggen dat men verbaasd was, zou te zwak zijn uitgedrukt. De technicus deed verwoede pogingen om uit te vinden op welk spoor dan wel die tweede 'spookstem' stond, maar tevergeefs. Zodra mijn stem hoorbaar werd, was er ook die tweede stem. Zelf kende ik André goed genoeg en ik wierp een snelle blik op hem.Ze stonden er, zijn 'indianen' - zijn speciale hulpkrachten uit de onstoffelijke wereld - die hem bij zijn werk steunden. Ik wist dat zij het geweest moesten zijn die zijn stem langs de mijne hadden gelegd. Maar hoe leg je zoiets uit aan mensen voor wie zo'n verschijnsel nieuw is? De beide bezoekers voelden zich door de gebeurtenis zo slecht op hun gemak dat ze de benen namen. Jammer! Als ze waren gebleven, dan zouden ze hebben gemerkt dat na enkele keren afspelen de tweede stem weer verdwenen was. André zong - nu in levende lijve - de tweede stem. De plaat werd uitgebracht en werd een hit.

Enkele jaren later waren we op een avond bij mij thuis in Groningen. We zaten te kaarten, toen er opeens twee jonge mensen in mijn kamer 'verschenen'. We kenden ze niet, maar we wisten beiden dat ze iets met een kaping van doen hadden. Nu wilde het geval dat er op dat moment een gekaapt Lufthansa-vliegtuig in Somalië aan de grond stond. Wereldnieuws! De associatie werd door ons snel gemaakt, ofschoon we niet begrepen wat wij met deze zaak te maken hadden. Plotseling zagen we het toestel en de vliegveldgebouwen voor ons. We merkten elk weer andere details op, die we nauwkeurig aan elkaar beschreven.Lichtflitsen aan beide uiteinden van het toestel luidden minuten van hevige onrust in, die tenslotte verdween en plaats maakte voor een intens gevoel van vrede. Toen ik even later op de klok keek, zag ik dat het omstreeks half één was, terwijl de eerste beelden kort na middernacht waren verschenen. Ik zette de televisie op Duitsland 3 aan, waar nog een programma liep. Lang hoefden we niet te wachten. In het beeld verscheen een tekst waarin stond dat alle passagiers in Somalië waren bevrijd. Dit zijn maar twee voorvallen uit een lange reeks gebeurtenissen, waarvan sommige te persoonlijk en andere te moeilijk zijn om te beschrijven. In ieder geval zouden ze dit verhaal te lang maken. 'Wat heeft dit alles te betekenen', zal menigeen zich misschien afvragen. 'Wat is dit voor een verschijnsel?' en 'Wat is het doel?' en 'Waarom zij?' Ik meen dat er vele verklaringen zijn, maar voel mij niet geroepen om er in dit kader enkele naar voren te brengen. Aan André's verzoek om sommige gebeurtenissen openbaar te maken heb ik graag voldaan. Maar verklaringen laat ik aan hem over. Dat is nietmijn werk, maar het zijne. Dat is ook waar het in dit boek om gaat.Verklaringen, niet van opvallende wonderen of tovenarij, maar van persoonlijke ervaringen die al wonderlijk genoeg zijn. Voor het eerste voorval - de tweede stem op de band - wil ik toch nog wel een mogelijke verklaring geven: misschien hebben André's 'indianen' als deel van hun wijsheid evenveel gevoel voor humor als hijzelf.

Peter Schaap


Voorwoord van de schrijver

Een paragnost kan de aura, het fijnstoffelijk lichaam om de mens heen, lezen, zien en in sommige gevallen horen, voelen en zelfs ruiken. Dit zijn praktisch altijd beelden uit het verleden of de toekomst van degene die hij beziet.De levenslijn van ieder mens staat in grote trekken vast, alleen over de zijwegen kun je zelf beslissen en een goede paragnost kan die zien. Daar horen ook de mensen bij die deze persoon gekend hebben inhun leven en die zijn overleden of nog leven.Bij mij werkt het bijna altijd naar de levende mensen om iemand heen toe, omdat ik vind dat ik op aarde geplaatst ben om iets te doen voor de levenden (de overledenen laat ik het liefst met rust). Ik kan bijvoorbeeld een vriend of vriendin bij iemand waarnemen die ernstig in de problemen zit, hetzij geestelijk, hetzij lichamelijk, en kan dan een advies meegeven aan degene bij wie ik dat zie. In feite is helderziendheid ook een vorm van energie-uitwisseling en kan dus bij veelvuldig gebruik zeer vermoeiend zijn. Je moet je tijd dan ook goed indelen en zo efficiënt mogelijk gebruiken. Niet iedereen begrijpt - en zeker ook de mensen in mijn directe omgeving niet - dat als zij mij wat vragen, zij mij dan aan het werk zetten. Je vraagt toch ook niet iemand die huizen bouwt en 's avonds bij je op bezoek is, nog even een muurtje te metselen in zijn nette pak? Helderziendheid is gewoon werken net als ieder ander werk.Ouderwetse spiritisten zeggen altijd dat als een helderziende een overledene ziet bij iemand, dit een bewijs is van een leven na de dood. Dit is een grote onwaarheid. Dat weet ik als helderziende zeker. Een heel enkele keer zie ik iemand die overleden is, maar zo'n gebeurtenis staat dan eigenlijk altijd los van het aura lezen. De energieën van de levende en de dode mens zijn voor een helderziende altijd op te pikken en men ziet dan ook degene zoals zij of hij eruit gezien heeft toen deze nog leefde. In gevallen van plotselinge dood wordt zo'n waarneming sterker door het onvoorbereid zijn van degene die overgaat. De geest van zo'n persoon blijft nog voor een belangrijk deel tijdelijk gebonden aan deze aarde, totdat men door toedoen van een andere overgegane of het niet kunnen bereiken van een levende mens, zich bewust wordt van die andere wereld. Een helderziende kan, en ook nog niet in alle gevallen, de aura van mens, dier of plant lezen en dan kunnen er dingen naar boven komen die met ons aller heden, verleden of toekomst te maken hebben.

Tot slot nog een aantal wijze woorden van onderzoeker-schrijver Hans Bergman over het paranormale naar aanleiding van het 'bestaan' van ondergetekende:

'Het paranormale is geen analyserende wetenschap zoals wij die kennen, maar een gevoelswetenschap. In deze gevoelswetenschap is geen plaats voor een koele wetenschappelijke beredenering, omdat er op zoveel verschillende manieren hetzelfde gebeurt en daarom kunnen we zeggen dat het de wetenschap van de synthese is. De wetenschappelijke wereld kent helaas alleen maar analyse (ontleding) en het paranormale gevoelsleven verliest zich soms alleen maar in synthese of de eenheid van de dingen. Samen kunnen zij echter een harmonisch paar vormen en elkaar waar nodig aanvullen om hun beperking op een positieve wijze te overwinnen en samen te werken. Paranormaal bezig zijn is het zoeken naar de eenheid van energie die in de verschillende dingen van het heelal zijn verborgen en de wetenschap is het zoeken naar de vorm die deze energie voor een bepaalde tijd heeft aangenomen en die verschillende details wil uitdrukken. De wetenschap is aan tijd en plaats gebonden en verschaft ons de mogelijkheid details waar te nemen. Het paranormale is niet aan tijd en plaats gebonden en verschaft ons de mogelijkheid om de eenheid van de details waar te nemen. Deze twee bronnen kan men kortzichtig tegen elkaar uitspelen, omdat we zien dat de benadering omgekeerd is. We kunnen het ook op een open wijze accepteren als twee uitersten die terwille van de gehele waarheid met elkaar moeten samenwerken. Gebeurt dit laatste niet, dan slaan beiden de plank mis, want dan blijft het paranormale maar zweverig en de wetenschap laag bij de grond. We moeten er opnieuw mee leren omgaan. Laten we ons dus paranormaal op de aarde gaan gronden en ons wetenschappelijk verheffen.'



Tweeduuster; de auraschool
De dorpsoudste is de God die Adam en Eva net zolang zal blijven bijschaven tot ze volmaakt zijn!



Vroeger


Vroeger kon ik vliegen
altijd net op tijd
ontsnappen aan onwillige handen.

Vroeger kon ik klein zijn
als een muis
altijd net op tijd
ontsnappen aan onwillige ogen.

Vroeger is nu
want eens geleerd
is nooit vergeten!


Zwarte en witte magie zijn elkaars tegenovergestelden en horentoch bij elkaar. Zonder witte geen zwarte en zonder zwarte geenwitte magie. Als je teveel met het zwarte bezig bent (angst), dan benje ook zwart. Dan pas heeft zwarte magie invloed op je, omdat jedan met de negatieve lading van de ander meegaat. Doe het dus andersom. Stuur iemand die je zwart wilt aandoen, witte terug, netzolang tot je weer met jezelf in balans bent. Een cliënt vroeg mij overhet bestaan van zielenhelften, een mannelijke en een vrouwelijke.Voor mij bestaan die niet op aarde, alleen man en vrouw ten behoeve van de voortplanting. In de geest zijn we onzijdige wezens die danook weten wat echte liefde en harmonie is. Men kan totaal in elkaaropgaan. Een klein stukje daarvan vinden we terug in onze seksuelecontacten: even het gevoel hebben in elkaar op te gaan. Dit is slechtseen flauwe afspiegeling van wat werkelijke liefde is. Liefde zonderseks kan vaak een veel beter beeld geven van hoe men zich als geestvoelt. Daar wil ik het volgende voorbeeld van geven.Je komt iemand tegen en je zegt geen woord. Je kijkt elkaar aan. Er isiets van herkenning in de ogen van die ander wat je heel erg bekendvoorkomt. Je voelt de eenheid van ziel, maar op het moment dat jemet woorden gaat vragen aan die ander of aan jezelf waar dat gevoelvandaan komt, is het weg. Je zou zelfs dan daarna met die persoonruzie kunnen krijgen, omdat je op aarde allebei totaal andere socialestructuren hebt, c.q. geloof, politiek, inzicht. Dit is vaak wel jammeren ik denk dan ook wel eens: kenden wij die geestentaal, alleen elkaar aankijken en herkennen, maar wat beter.




De dorpsoudste


Een paar weken geleden had ik een vreemde droom. Ik zit in een rivier. De rivier is niet zo diep, ik zie het water over de keien kolken.Aan de kant lopen mensen die bij mijn stam horen en achter mij zieik stamgenoten. Een man zie ik echt. Hij heeft een baard en heeft eendierevel om. Ikzelf worstel met een boomstam die in de breedte in derivier moet komen te liggen. Door de stroming dreigt hij telkensnaar voren te schieten. Op de een of andere manier beland ik achterde boomstam in een soort bouwsel van marmer. Het marmer zitoveral om me heen, op zo'n tien tot twintig centimeter afstand, alseen cocon. Ik weet dat ik in dit bouwsel omhoog moet klimmen enmoet onthouden aan welke kant de rivier is. Met een rustig gevoelklim ik verder en het is alsof ik weet waar ik wel of niet langs kan. Ikkom in een witte keuken uit.Ik moet me steeds op verschillende plaatsen verstoppen, want ik benin 't huis van een vrouw met lang haar, die telkens door het huis heenen weer loopt en dus zo nu en dan ook in de keuken komt. Als ikhaar weer aan hoor komen, ga ik vanaf een plank bovenaan de muursnel achter de keukendeur staan in de hoop dat de deur mij zal bedekken als deze opengaat. Ze ziet me inderdaad niet en daar verbaasik me dan over. Ik verbeeld me dat ze glimlacht.Ik glip de keuken uit door een volgende witte deur en ik sta in de halmet de trap en de voordeur. Ik hoor de vrouw weer aankomen en gade trap op. Ik denk later: vreemd, ik moest toch naar buiten? Devrouw gaat ook naar boven, maar heeft me nog steeds niet opgemerkt.Boven kom ik langs twee eenpersoonsbedden en daar waar ik nietverder kan, staat een tweepersoonsbed. Ik weet dat dat van haar is.Plotseling zeg ik iets als: 'Ik ben slechts geest, geen lichaam', en ikzweef boven haar bed 'onzichtbaar'. Ik vraag me af waarom ze nietde aanwezigheid van een geest voelt. Als ik wegga, kijk ik nog evendoor de deur van het kamertje en we glimlachen tegen elkaar. Datdoet me aan mijn moeder denken.Opeens ben ik weer bij mijn rivier. Ik sta op een grasveld met voormij een stapel boomstammen van ongeveer drie meter hoog. Achterdeze stapel stroomt de rivier. Opeens sta ik op de stapel boomstammen naar een gebied van de rivier gekeerd waar mijn stam nogsteeds is. Op het land naast de rivier en ongeveer op mijn hoogte zitde 'dorpsoudste' hout te snijden. Hij vraagt me iets en ik antwoorddat het niet helemaal eerlijk is dat de rivier niet in 't gebied achter destapel boomstammen stroomt. Ik herhaal dit nog een paar keer.Dan is de droom afgelopen. (Robin de G. uit D.)

Om maar met het laatste te beginnen, Robin het is ook niet eerlijk.Ik denk soms ook wel eens: ik ben me niet totaal bewust van allevorige incarnaties. Waarom alleen maar fragmenten, waarom alleen maar een deel, een blik, een gevoel. Je zou het haast tweestromenland kunnen noemen: de wereld waar je vandaan komt en dewereld waarin je je bevindt. Toch is de rivier het symbool dat doortijd en ruimte als het levenswater met ons meestroomt; waarin wijmoeten zwemmen, buigen of barsten, kopje onder, kopje boven, toter een vervoermiddel is ontdekt.Ik denk dat het eerste vervoermiddel dat ooit op een rivier gebruiktis, de boomstam is geweest. Je kon je er moeilijk aan vasthouden:het rolde en dolde, maar toch is het een vorm van houvast.Het zijn beelden uit een vorig leven die boodschappen overbrengenof adviezen geven naar het heden. Zo zal het ook met jou zijn geweest, op die rivier. Met de boodschap van een worsteling tegen deelementen in om een houvast te kunnen bemachtigen. Maar uiteindelijk lukt je dat in dit leven, want je komt aan land met veel kunstgrepen getuige het kunstwerk van marmer.Jouw hele droom is een boodschap. Je komt eerst in de keuken, hetsymbool van geestelijk voedsel. De keuken is wit, dus er is iemanddie jou het beste toewenst. En dat is de vrouw die je niet wilt zien,waarmee je in het dagelijkse leven strijd levert. Je mag het helegeestelijke huis van jezelf bekijken. Op de slaapkamer wordt datnog een keer bevestigd door die twee eenpersoonsbedden. Deze zijnhet symbool van ieder in zijn waarde laten. Je bent het zelf die wegloopt voor een confrontatie met jezelf. Je kunt een ander de schuldgeven, maar nogmaals, niemand legt je een strobreed in de weg. Deglimlach bewijst dat je het heel goed bedoelt met elkaar: de vrouw inje visioen en jij. De vrouw doet je aan je moeder denken. Ik denk datzij jouw moeder is zoals zij er zelf graag in haar eigen visioenen uitwil zien, dus toch een en dezelfde persoon. Ik zou jouw moeder maarals een vriendin en bondgenoot zien voortaan, want dat is ze zekerwel waard.In het laatste deel van je uittreding kom je terug in tweestromenland, bij de zwijgende dorpsoudste die hout snijdt. Uit het goedehout gesneden worden heeft tijd nodig, inzicht, fantasie, maar bovenal wijsheid. Dit houtsnijwerk komt nooit klaar in één mensenleven. De dorpsoudste is de God die Adam en Eva net zolang zal blijven bijsnijden totdat ze volmaakt zijn.

De bron en de steen


Ongeveer tien jaar geleden droomde ik het volgende.Doelbewust loop ik naar een deur die naar een kelder leidt. Ik loopheel bewust de trap af en ga naar een plaats waar een soort tafel vanstenen staat. Ergens achter die tafel ligt nog een steen en onder diesteen ligt iets dat ik pak. Mijn herinnering zegt dat het een enveloppewas. Dan weet ik niets meer.Elke keer als ik het moeilijk had, kwam die droom terug en ik wistniet wat ik ermee moest doen. Ik weet het ook nu nog niet, maar welbegin ik steeds meer het gevoel te krijgen dat in deze droom wel eenseen sleutel zou kunnen liggen voor mijn leven.

De bron is onuitputtelijk en steeds verder weg dan je denkt. Als er opalle vragen een antwoord is, is er steeds weer een vraag op ieder antwoord. De bron is onuitputtelijk en zolang er leven is, ben je op zoeknaar het diepst van je innerlijke ik. De bron en de steen uit jouwdroom geven dezelfde plaats aan en hebben daarmee in dit gevaldezelfde betekenis. Maar het is niet alleen de bron van het ALL willen doorgronden, het is ook een veilige plaats om te schuilen gedurende het stoffelijke leven dat je leidt. Het is het veilige hoekje waarniemand anders bij kan komen dan alleen jijzelf.Als je jezelf een tijdje kwijt bent, wanhoop dan niet. Het is slechtshun gordijn van schijn dat andere mensen om jou heen spinnen. Jebent het zelf die het spinrag aan de kant kan schuiven door je in tedenken hoe veilig het daar was bij de steen of bij de bron. Daar zul jedan weer moed uitputten en verder gaan.

Het paspoort


Kunt u mij helpen in de begeleiding van mijn negenjarige zoon Machiel? Toen hij ruim vijf jaar oud was, is zijn oma met wie hij een zeerhechte band had zeer plotseling overleden. Sindsdien maakt hij 'snachts uitstapjes naar de hemel en vertelt hij dat hij regelmatig gaattheedrinken bij haar.Toen ik vroeg hoe hij dat deed, vertelde hij:'Het is heel makkelijk. Je moet je paspoort bij je hebben. Het is eendubbelgevouwen papier dat met knoopjes dichtzit en met een geheim merk erop, iets wat de poortwachter kan zien als hij een speciale bril op zet. Dan mag je door de poort. Het paspoort moet dicht.Sommige mensen mogen het niet zien, anders krijgen ze de bibbers.Je moet een lange trap op waarvan de eerste vier treden de gekstezijn. De eerste twee zijn gloeiend heet, de laatste twee ijskoud om afte koelen. Het is moeilijk om erop te komen. Daarna kun je verder.Je moet nog door de Tarzan-bocht waar je bijna over je kop doorheen gaat, dan door een zwembad, nog een gewone trap en dan komje bij de poort. Er zijn twee poortwachters. Je laat je paspoort zienen dan kun je binnen. Dan ga ik naar oma. Er zijn daar veel meermensen. Jezus is er ook. Hij komt ook wel eens theedrinken. Somszingen ze ook, heel zacht, maar ik kan het wel horen. Na een tijdjevraagt oma of ik het bij me heb. Maar ik weet niet wat ze bedoelt, endan moet ik terug.'Sinds hij aan yoga doet, gebeuren deze uitstapjes meer, tenminste hijvertelt er meer over. Niet alle ervaringen zijn blijkbaar prettig, wanthij kan nogal eens wakker worden met een angstig gevoel. Ook tijdens de yoga wil hij zijn ogen niet dichtdoen, omdat er dan heksenen monsters komen. Met ogen open komen ze niet.Wat kan ik doen om hem te helpen deze ervaringen positief te verwerken en te zorgen dat hij deze gave behoudt.(Mw. L. S. uit R.)

Ik kan heel kort zijn. Er is niets om je ongerust over te maken. Hijredt het wel. Tot zijn veertiende zal hij nog wat dromerig zijn en danis het afgelopen.

Stofzuiger


Ik droomde dat ik een vrouw was met donker, krullend haar en eenjurk aan. Ik kwam in een huis waar een verhoging was en waar ik opging zitten. Naast de verhoging lag een slaapzak, waarin een manlag die even later rechtop ging zitten.Ik vond het eerst een eng mannetje. Hij was niet groot, had een misvormd gezicht met krullend haar en een krullende baard. Hij zei datik hem moest helpen met een raadsel, want dan kon hij iets winnen.Het woord eindigde op wang. Het mannetje hield van rotte dingen,schimmel enz.Opeens veranderde ik in een man met blond haar. De puzzel waseen groot vel papier met woorden erop en onder die woorden zetteik letters. Het mannetje lachte omdat het zo goed ging. Nu zou hijwinnen. Ik zou voor hem het papier weg gaan brengen.Opeens veranderde het vel papier in een stofzuiger, keurig gepoetsten de kabel netjes opgerold. De vrouw die ik eerst was, kwam metprecies dezelfde stofzuiger aanlopen, ook keurig gepoetst en de kabel netjes opgerold.(R. V. uit K.) (14 jaar).

Het huis waarvan je droomde, kun je symboliseren als je geestelijkhuis, je eigen interieur. De vrouw met krullend haar ben jezelf. Deverhoging symboliseert een bewuste uittreding. De slaapzak geeftaan dat het nacht is en tegelijkertijd is de slaapzak in dit visioen vanjou een bescherming.De man in de slaapzak is je geleidegeest. Ik moet heel sterk denkenaan jou en een tweeling of hij als broertje van jou. Hij geeft aan dathij je helpt om de chaos die af en toe in een leven kan ontstaan, op telossen.Het is heel vreemd en een rare bijkomstigheid dat het woordje wangin jouw visioen voorkomt. Het is namelijk ook de merknaam vaneen computer wat ook weer versterkend is voor het ontraadselenvan problemen.Het leven bestaat er vaak uit dingen op een rijtje te zetten zodat deoplossing logisch te zien is: een soort puzzel, maar als je de stukjesgoed op een rijtje hebt staan, is het vaak overzichtelijk en ordelijk.Jouw tweelingbroer helpt je daarmee. Je bent ook niet meer bangvoor hem.Het vel papier veranderde ineens in een stofzuiger. Wat kun je duidelijker als symbool aangegeven krijgen voor het schoonmaken vanje geestelijk huis en je hulp daarbij van dat kleine mannetje dan eenstofzuiger. Het huis is schoon en ordelijk en daar blijft hij je je heleleven in bijstaan.

Afgrond


In mijn droom liep er al enige tijd een man achter mij aan. Hij wasme nooit echt opgevallen en als ik hem zag, schonk ik er geen aandacht aan, maar deze keer gaf ik me aan hem over. We liepen naastelkaar. Hij sloeg een arm om me heen. Op dat moment doorstroomde mij een gevoel van geborgenheid, veiligheid en geluk. We liepeneen weggetje op naar een huisje.Opeens maakte ik me los en vloog boven een afgrond die de wegnaar het huisje afsneed. Eerst dacht ik: ik kan toch helemaal nietvliegen, ik val, ik val. Toen dacht ik: nee, ik val helemaal niet, ikvlieg. Terwijl ik daar vloog, zag ik de man in de bocht naar het huisjerennen om er toch tegelijk met mij aan te komen.Helaas, op dat moment werd ik wakker.(Ineke P. uit L.)

Het huisje is het symbool voor een toekomstig leven. De afgrondgeeft aan dat er nog wel het een en ander gedaan moet worden om inveilige haven te belanden. De gedachte dat je niet kunt vliegen, geeftaan dat je de dingen soms veel te zwaar neemt en te gecompliceerdmaakt. Je kunt het wel en ook nog veel gemakkelijker dan menigander. Ik heb het gevoel dat het met een studieperiode en een examen te maken heeft waar je nu nog het idee van hebt dat je dat nietzult halen. Maar jouw visioen geeft aan dat dat wel zal lukken.Degene die jou daarbij begeleidt en jou de veilige haven zal binnenloodsen, is je geleidegeest. Het is een man die je vroeger als kleinmeisje gekend hebt. Hij heeft een hoed met een klaprand op en eenlange jas aan, een broek met brede pijpen en zwarte schoenen. Hetwijst op een wat oudere man. De naam Ko, of Koos of Koba, misschien de naam die bij zijn vrouw hoorde, komt heel sterk in mijboven. Ik heb het gevoel dat het geen familie van je was, maar eenbuurman van vroeger die inmiddels is overleden. Ik zie jou als meisjemet blond, lang haar tussen je tweede en derde levensjaar. Je speelten hij geniet ervan een zo gelukkig kind te zien. De liefde die hij toenvoor jou voelde, reist nu in tijd en ruimte met je mee. Hij woondevanuit jullie voordeur gezien en vanuit het huis komend aan de rechterkant in een huis met een vrij groot raam met ouderwetse gordijnen. Ik zie hem voor het raam zitten, natuurlijk niet binnen met eenhoed op en een jas aan. Dat had hij alleen als hij buiten kwam en dehond uitliet.

Ruwhouten kruis


Ik heb regelmatig dromen waarin een hele steile trap of ladder voorkomt die ik op moet. Er ontbreken sporten, of de trap bestaat uitdelen die niet op elkaar aansluiten. Als ik dan toch bovenkom, is ergeen ruimte om te staan, zodat ik kruipend verder moet.Verder droomde ik onlangs dat een brand in mij een balk verkoolde.De balk bleek een ruwhouten kruis te zijn met een dode Christuseraan. Er kwam een grote golf die het vuur bluste. Daarna werd hetkruis afgeschuurd en bleef er een slank kruis over en een Christus dieleefde.(Wanny S. uit S).

De trap is het symbool voor je eigen geestelijke ontwikkeling. Detrap is steil. Je komt maar moeilijk vooruit. Een stapje omhoog,naar beneden kijken, hoogtevrees. Het gaat te snel. Maar dat is nietjouw schuld. Er ontbreken treden. Dat zijn de treden die anderenweggehaald hebben. Je wordt tegengewerkt in je ontwikkeling,maar uiteindelijk blijkt dat je twijfel over alles je toch naar een enorme groei brengt. Een groei die zekerheid zal brengen en bevestigendzal werken naar jouw 'geloof' in meer dan een mens kan bevatten enin jezelf.Soms moet er eerst iets afbranden om nieuw leven te creëren. Denkmaar aan de oude volkeren die eerst het land plat brandden om hetjaar daarop een vruchtbaarder groen te krijgen: nieuw voedsel voornieuw leven.De symbolen van jouw visioen zijn de symbolen die op deze tijd vantoepassing zijn. Maar in wat voor vorm je dit ook beleeft, het is inieder geval een aanwijzing voor vernieuwing en herwaardering vanoude geestelijke waarden die altijd al in jezelf aanwezig waren.

De hemelse tango


Ik droomde dat ik in een ziekenhuis lag met mannen en vrouwen ineen soort recreatiezaal. Ik zat te handwerken in mijn bed.Er werd een zieke, oude man, liggend in bed, binnengereden. Hijkon niet praten. We wisten niets van zijn verleden en we voelden dathij zich hulpeloos en verdrietig voelde. Ik wist dat het verdriet ietsmet vroeger te maken had.Ineens zat ik met een blauwe kam van de man in mijn handen en probeerde ik er door psychoscopie achter te komen wat de man bezighield, want ik wilde hem verschrikkelijk graag helpen (ik kan helemaal niet psychometreren). Plotseling begon het te wervelen voormijn ogen en kreeg ik het beeld van de man in zijn jongere jaren(1920-1930) samen met zijn tweelingbroer tegenover hem. Ze hielden een langspeelplaat tussen hen in omhoog. Ik wilde persé de titelzien, spande me erg in en kon hem toen lezen: the sound of music.De mannen hadden zwart met pommade glad achterover gekamdhaar, zwarte pakken aan en droegen een bril met een zwaar, zwartmontuur.Ik wist ineens dat de oude man pas weer een beetje plezier in zijnleven zou kunnen krijgen door de desbetreffende plaat te horen. Ik,en met mij de anderen in het ziekenhuis, waren erg blij dat we nutenminste iets voor de man konden doen. Uitvoerig en uitbundigwerd ik bedankt. Geëmotioneerd en blij werd ik wakker.(Mw. A. S. uit W.)

Misschien dat ik ooit eens van je hoor waarom ik bij het concentreren op jouw verhaal zo sterk de tango van Malando voor mijn geestesoog kreeg.Ik zie een man zitten achter een drumstel en een vrijwel identiekeman achter een piano. Deze tweeling is sterk verbonden met elkaardoor muziek. De titel van de musical is symbolisch bedoeld. Ik vraagmij af of iemand die heel vroeger het orkest van Malando heeft gekend, iets weet van die tweeling.Daarbij komt ook nog heel sterk Duitsland in mij op, en nog preciezer Berlijn uit de jaren '20-'30. Daar moeten zij gespeeld en gewoond hebben. Maar, geboren zijn ze er waarschijnlijk niet. Mijngevoel stuurt me dan naar Roemenië, in ieder geval in de richtingvan dat land, en de twee namen Isaac en Jacob.Ik vind het een hele mooie ervaring die je hebt gehad, vooral met deblauwe kam die het geestelijk bewustwordingsproces symboliseert.Door het haar te kammen met deze kam heb je de man die aan genezijde nog een soort sluimerbestaan leidde, wakker en bewust gemaakt.Zo zie je maar weer: een mens in de stof kan ook een geleidegeestzijn voor een mens die reeds in de onstoffelijke wereld aangekomenis. En daar werd je ook uitvoerig en uitbundig voor bedankt.Ik zou wel eens de titelsong van de musical 'the sound of music' ineen tango-ritme willen horen. Dat lijkt me een volmaakte combinatie voor de beelden die ik kreeg en het visioen dat jij had.Heavenly tango for two.

Gezichten


Ongeveer zes maanden geleden werd ik 's nachts angstig en gespannen wakker. Ik voelde dat er iemand achter me stond. Ik draaide meom en zag een man van ongeveer veertig jaar oud met bruin-zwartekleren aan. Ik kende hem niet. Het ergste waren zijn ogen: dekwaadheid en de slechtheid straalde er uit. Na een tijdje verdweenhij. De sfeer in de kamer was eng en verdorven.De volgende nacht voelde ik het weer. Ik werd weer wakker en erstond een jongen van een jaar of vijftien met blond haar en spijkerkleren aan. En weer waren het de ogen, zo intens gemeen. Toenliep hij op me af. Pas toen hij vlak voor mijn bed stond, werd ik zobang dat ik met mijn deken door hem heen sloeg. Hij was meteenweg. Het was verschrikkelijk.Ook was gisteren, ik weet dat het gek klinkt, mijn hele kamer volmet gezichten. Het grote verschil met de vorige keer was dat het normaler was. Het was er gewoon, maar niet zo persoonlijk als die jongen. Bij die gezichten was ik toeschouwer, de jongen zag mij.Hoe kan ik hiermee omgaan? Ik weet dat, als die angst nog eensterugkomt, ik er niet tegen kan. Dat was zo verschrikkelijk. Met zulke mensen wil ik niet kennismaken. Mijn vader en mijn moeder geloven niet in deze 'onzin'.(Tineke S. uit O.) (13 jaar).

Ik vind het heel zielig voor jou dat je vader en moeder je niet willenbegrijpen en dat zij het allemaal maar onzin vinden. Het stommevan ze is, vind ik tenminste, dat het voor jou allemaal echt is, dat jijhet allemaal beleeft en ervaart. Juist omdat je er niet over kunt praten met hen, word je er nog angstiger en eenzamer van. In ieder gevalkan ik in dit antwoord nu een beetje met je praten.Wat je ziet, zijn mensen die angst uitstralen naar jou en daar word jebang van. Maar heb je er wel eens bij nagedacht dat die mensen misschien net zo bang zijn als jij, dat het juist hun angst is die je ziet endat je er zelf dan niet bang voor hoeft te zijn?Ik denk namelijk dat de mensen die je ziet, hun leven al hebben gehad en dat zij juist aan jou een fase van hun leven laten zien, waarinhet hen slecht ging, waarin zij het moeilijk hadden. Het is niet tegenjou gericht, maar juist voor jou bedoeld. Daar bedoel ik mee dat jedoor dit te zien, later sneller de negatieve bedoeling die een menstegen jou heeft, zult begrijpen en herkennen.Deze visioenen zijn een soort opleiding voor later. Het is een soortgeestelijke school. Dit heb ik zelf ook meegemaakt en daardoor kanik nu normaal of paranormaal mensen sneller aanvoelen, hun goedeen hun slechte kanten. En zoals je weet: een gewaarschuwd menstelt voor twee.

Glazen cel


Een poos geleden had ik een nare droom. Ik was weggelopen, maaral gauw kwamen er twee agenten achter mij aan die me te pakkenkregen. Ik werd meegenomen en in een langwerpige kleine glazencel gestopt zonder ingang. Ik kon er dan ook niet uit. Alles was witom me heen en er was damp. Ik schreeuwde keihard om hulp, maarniemand hoorde mij. Plotseling zat er een wat oudere man naast me.Hij was in het wit gekleed, had een baard en wat lang haar. Ik snapteniet hoe hij binnengekomen was. Hij sloeg een arm om me heen enzei op rustige toon dat hij me wilde helpen en adviseerde mij de dingen op te gaan schrijven.Toen werd ik wakker.(Roelanda P. uit W.)

De mensen in de maatschappij hebben jou gevangen gezet. Zij zijngeestelijk de baas over jou als een soort politie-agent die, of het nurecht of onrecht is, ten aanzien van jou alles rechtvaardig vinden,ook al kwetsen ze je ermee. Je kent geen weg terug meer. Je bentopgesloten in je eigen aura. Wat je normaal naar buiten moet zenden, zend je naar binnen. Je bent een gevangene van jezelf. De dampwijst erop dat het inderdaad je aura is.In die eenzame cel zit je terneergeslagen. Je kunt er niet meer uit en jehebt je overgegeven aan dit lot. Dan is er ineens die oude man, depersoon waar je al zo lang naar verlangd hebt, de mens die de helpende hand uitsteekt naar jou. Hij stelt je gerust en geeft je een advies. Hij zegt dat je moet gaan schrijven. Je snapt er niets van. Hoekan dat nou? Zo geïsoleerd zijn en toch iemand die kan binnenkomen. Maar wat voor mij een weet is, is voor jou misschien straksook niet meer een vraag. Is de man niet jouw geleidegeest en was hijal niet altijd bij jou? Volg zijn advies maar op, want hij weet hetbeter dan ik, omdat hij bij jou hoort. Begin maar met een dagboek envergeet niet ook het verleden op te schrijven.

Man met baard


Een tijdje terug droomde ik dat ik ergens in een ruimte was. Ik wasontzettend bang iets te zien tot ik plotseling een gezicht voor me zag.Ik was toen opeens niet meer in de ruimte. Het gezicht was van eenman met een baard die zei: 'Als je niet meer bang bent, kom ik.'Toen ik wakker werd, was ik zo bang dat ik mijn zus erover belde.Zij zei: 'Er werd je toch gezegd als je niet meer bang bent!'Ik pak deze droom vaak terug als ik erg bang ben. Maar vaker nog,vooral de eerste tijd erna, bracht mijn zus hem mij in herinnering.(Linda P. uit S.)

Wat je doet, is precies wat de man met de baard van jou wil. Hij wilje helpen om je angst onder controle te krijgen. Hij werkt bij jou alseen medicijn. Een goed medicijn werkt eerst met de kwaal mee. Hijwil dat je je angst herkent als je aan hem denkt, zodat als hij in detoekomst daadwerkelijk jou gaat helpen, je niet meer bang bentvoor jezelf en je eigen onzekerheid. Want dat is je echte angst: jeonzekerheid. Een gezicht zonder baard moet nog komen en zal komen op het moment dat je je eigen gezicht heb ontdekt.De man die ik zie, was bepaald niet onzeker, maar wel een individualist die graag door de bossen zwierf en best met zichzelf overwegkon. Hij was een grote natuurvorser en dichter. Zijn naam wasEmiel. Hij heeft geleefd in het grensgebied van Duitsland en Tsjechoslowakije. Hij moet een paar boeken hebben geschreven o.a.over vlinders en vogels. Zijn achternaam zie ik niet, maar die vindthij ook niet belangrijk.Wat wel belangrijk is, is dat hij jouw geleidegeest is en dat hij eraanmeehelpt dat op het moment dat je hem niet meer ziet of voelt, je eenstukje van hem bent geworden en hij een stukje van jou. Want dat isnamelijk altijd de bedoeling van geleidegeesten: niet op zoek naarhen gaan, maar de kwaliteiten ervan aannemen en ermee werkenhier op aarde.

Spiegeldroom


Ik droomde dat ik voor de toiletspiegel zat en mijn haar kamde.Langzaam ging mijn beeld toen over in dat van de zoon van mijnbroer. Ik dacht toen: wat raar, ik zie Michael in de spiegel en die lijkttoch niet op mij.Heel langzaam vervaagde hij, maar het gekke was dat er helemaalgeen spiegelbeeld meer terugkwam, ook niet van mijzelf.(S. T. de G. uit N.)

Verbindingen in tijd en ruimte zijn fenomenen die zeer grillig, plotseling en soms onlogisch schijnen te zijn.De zoon van je broer heeft waarschijnlijk iets in jou gezien wat je eentweelingziel zou kunnen noemen: iemand die door de eeuwen heenmet je meereist, waar je ook bent en wat je ook doet. De blik vanherkenning is eeuwig aanwezig en kan soms in één minuut in eenstoffelijk leven weer herkend worden en overdrachtelijk worden gemaakt. Het is een blik van begrijpen en aanvoelen die misschien nieteens zo bewust van jou naar die ander, in dit geval Michael, gestraald wordt. Hij is het geweest die het begrip van de eeuwige schaduw, waarbij hij zich veilig voelt, heeft herkend.Je bent tegelijkertijd in stof en in leven zijn geleidegeest. In moeilijketijden ben je er voor hem. Zonder dat een van jullie twee het ookmaar merkt zal hij meer steun hebben of er zich van bewust zijn. Hetzal in dromen of visioenen plotseling aan hem kenbaar gemaaktworden zonder dat hij weet wie zijn tweelingziel of geleidegeest is.Maar het helpt, en dat is het belangrijkste.

Verwerking; de grote schoonmaak