Balanceren tussen aura en stofjas


Twee handen in het zand


twee handen naar de hemel, hoopvol gestrekt
twee voeten op de aarde, wachtend op de klap
je wacht en je weet niet wanneer en waarop
moe worden je handen, zwaar als loodje voeten
ga liggen, fluistert een stem in je oor
ga liggen

ga liggen en slaap je droom
die van weten waarom je niet meer hoeft te wachten
je kijkt om je heen
niemand te zien, geen dier of mens
alleen je handen die moe zijn
en je voeten, zo loom, zo loom

en ja, eindelijk luister je naar de stem in je hoofd
je laat je lichaam van stof neigen en neigen tot liggen op de grond
en één word je dan met dat wat was en komt
je sluit je ogen, geeft ze rust
na al dat rode, dode staren naar niets
niets dan materie en hebzucht

je sluit ze voor het zand dat door de wind wordt meegevoerd
je laat je gaan, je wilt
je laat je gaan, je kunt
eindelijk
je ziet de zin van het leven dat je leed
en één word je dan met dat wat was en komt
je ZIET DE ZON om je, in je en met je
EINDELIJK

twee handen uit het zand
de strekkende vingers gericht naar de zon



Auto


Ik droom heel vaak (tenminste ik denk dat ik droom, het is meer en half wakende toestand) dat ik heel langzaam in mijn auto rijd. Ik wil dan stoppen, maar wat ik ook doe, de auto stopt niet. Ik rijd nooit ergens tegenaan, maar ik vind het toch we eng worden, want de droom komt steeds terug. (Mw. J.M. uit A.)

De auto in je droom is een symbool van je eigen geestelijke vervoermiddel, jouw onderbewustzijn dat jouw bewustzijn stuurt. Dat de auto langzaam rijdt, wijst op behoedzaamheid, opletten op de dingen die je onderweg tegenkomt: gevaarlijke tegenliggers, kruisingen, spoorwegovergangen. Het betekent het gevaar in je leven tijdig onderkennen zodat je ervoor uit de weg kunt gaan of het met open vizier tegemoet kunt treden, wetend dat je het niet omzeilen kunt, maar er toch veilig doorheen zult komen.

Je geest kun je niet stoppen. Die gaat altijd en eeuwig door. De dwang om te willen stoppen beperkt wel het meer zien en meer beleven in je dromen. Laat je auto dus maar rustig rijden. Hij weet wel, wanneer hij moet stoppen of uit moet wijken. Dat regelt jouw onderbewustzijn wel. Laat je rustig gaan en let niet te veel op het interieur, maar kijk naar buiten, kijk om je heen en geniet van die andere wereld die aan je voorbij glijdt en waar je toch ook bij hoort. Je zult dan ontdekken dat het leven van een nacht geen verschil kent met dat van de dag, want licht zal het zijn. Dit zul je positief blijven denken, ook al is het buiten donker.


Bal


Ik droomde vroeger altijd dat ik in een grote gymnastiekzaal stond. In een hoek, het verst van mij verwijderd, lag een bal. Deze bal rolde langzaam naar mij toe. Ik liep achteruit tot ik niet verder kon, maar de bal kwam steeds dichterbij en werd steeds groter tot hij vlak voor mij lag. Dan was de droom voorbij. Toen heb ik een paar moeilijke jaren gehad en sindsdien is die droom niet meer teruggekomen. (Mw. T.P. uit M.)

Ik heb het gevoel dat je nogal angstig en onzeker bent. Je omgang met mensen is ook heel voorzichtig. Je hebt liever te doen met kinderen dan met volwassenen. Met kinderen kun je veel beter omgaan. Als je met volwassenen omgaat, span je je altijd veel te veel in. Daar krijg je hoofdpijn van. Het is een soort rollenspel. Met kinderen is het script veel gemakkelijker, omdat die symbolische tekst zo goed bij je past. De tekst die bij volwassenen hoort, is heel moelijk voor je. De oorzaak daarvan zit in de periode dat je naar de lagere school moest. Er werd te veel van je geëist. Van spelende kleuter naar kind dat ineens rekenen en taal moet leren, is vaak een heel grote stap en voor jou was dat nog een treedje moeilijker, vooral omdat je ook nog alles altijd heel nauwkeurig en precies wilde doen. Je wilde niet falen, met name niet tegenover je zusje. Wat dat betreft lijk je op je moeder. En nu de bal die alsmaar groter werd, symbool van de zon. En wat doet de zon? De zon straalt haar warmte naar de aarde en zorgt ervoor dat alles groeit en bloeit. De zon is onze levensbal. Je had deze bal te klein geschat. Je dorst niet te geven. Je was bang om liefde te laten zien. Toen kwam die droom. De bal die alsmaar groter en groter werd totdat hij vlak voor je was. De boodschap die hij aan je wilde geven is: zet je af en toe verder open voor andere mensen en probeer niet bang te zijn voor liefde. Wie veel kan geven, krijgt ook veel terug. Een ander symbool van de zon zijn de planten die ook ons voedsel zijn. Dat wijst bij jou op slecht eten. Je zult er altijd voor moeten zorgen dat je goed eet zodat je voldoende vitamines binnenkrijgt, want daar schort het bij jou nog wel eens aan.

Benen


Maanden gelden heb ik een droom gehad die me niet loslaat. In deze droom liep ik samen met mijn zus te wandelen over een zanderig pad. Het gekke was dat ik maar één been had. We kwamen een vrouw tegen, ook met één been. Ze waarschuwde me dat ik gemakkelijk zou kunnen vallen. We bedankten haar en gingen verder tot ik struikelde en inderdaad viel. Ik begon verschrikkelijk te huilen, omdat ik toen pas besefte dat ik echt maar één been had. Toen werd ik wakker. Ik droom nogal vaak en vertel dan de dromen op mijn werk. Toen ik deze droom vertelde, zei een van de meisjes: 'dat is ook toevallig, ik droomde vannacht dat er een been op een kruispunt lag dat bij niemand hoorde.' Waar ik nou het meest mee zit, is dat op diezelfde dag mijn buurvrouw waar ik erg op gesteld was, is overleden. Heeft de dood van deze buurvrouw nu iets met mijn droom te maken? (Corrie S. uit A.)

Jouw droom heeft niets te maken met het overlijden van je buurvrouw, maar met jezelf. Jouw droom is een waarschuwing dat je het een tijdje rustig aan moet doen, dat je je een tijdje niet zo overdreven druk moet maken om dit en dat. Anders begint het zo langzamerhand een flinke chaos te worden. In het algemeen betekenen dromen over benen of voeten dat er iets mis is met het levensritme, dus met de balans tussen de leuke dingen en de zware dingen van het leven. Zoek wat meer afleiding en ga weer eens dansen. Je hoeft niet altijd vriendelijk en aardig te zijn tegen mensen, zeker niet als zij dat ook niet tegen jou zijn. Denk maar eens aan je naaste omgeving. Je hoeft jezelf niet op te offeren. Je mag ook wel wat eisen. Ik weet dat je dat niet gewend bent, omdat je van jongsaf aan al in een underdog-positie hebt geleefd. Maar met proberen kun je het leren. Je hebt veel meer capaciteiten dan er tot nu toe uitkomen en het zou mij niet verbazen als er in de toekomst weer studies aan de horizon verschijnen. Wat betreft de toevalligheid van het been op het kruispunt bij je collega kan ik je nog zeggen dat haar een grote verandering te wachten staat waar zij al met één been in staat, de levenskruising.

Beslissing


Ik droomde drie keer dat ik ergens was en naar huis moest op de fiets. Het was donker en na een poosje kwam ik op een kruispunt, rechtdoor of linksaf. Ik ging rechtdoor, een lange donkere weg, tot ik bij een soort huis kwam dat dwars op de weg stond en waar ik doorheen moest. De deuren en gangetjes waren zo smal en klein dat ik me er gewoon doorheen moest wringen. Ik ben er dan ook niet uitgekomen. De derde keer dat ik het droomde, leek het een station te zijn, want ik zag een trein. Ik was boven, vlak onder het dak. De vierde keer ben ik linksaf gegaan. Daar was het kennelijk zomer. Het was er erg zonnig en er liepen veel mensen in zomerkleren, maar ik was erg dik gekleed. Ten slotte kwam ik aan een water waar een plank over lag. De mensen liepen daar gewoon over, maar ik kon dat niet, want ik was er te zwaar voor. Ik ben teruggegaan en toen ik weer op het kruispunt was, zag ik aan een kerk, hier ongeveer tien kilometer vandaan, dat ik dichter bij huis was dan de andere keren en het was niet donker. Verder ging het niet. Ik ben niet thuisgekomen. (H. H. uit R.)

Al deze dromen wijzen op een faalangst, op twijfel en op het laatste moment geen beslissingen kunnen nemen. Dat zijn steeds onafgemaakte periodes in het leven. Je maakt je te groot en te zwaar zodat je niet door gangetjes kunt komen of te zwaar bent om over een bruggetje te gaan. Dit betekent opnieuw dat je twijfelt aan je eigen kunnen, dat je zelf grenzen hebt getrokken om je capaciteiten. Je dromen geven aan dat er meer mogelijk is. Er zijn meer zijwegen en het ziet er daar ook steeds anders uit. De ene keer is er een station dat aangeeft dat je geest nog verder op reis kan. De mogelijkheden zijn nog lang niet uitgeput. De andere keer is het mooi weer en de mensen in je dromen zijn vrolijk. Zij symboliseren de mensen om je heen die hun mogelijkheden al goed gebruiken, maar die die van jou niet kennen, omdat je ze nooit verteld hebt en alles voor je houdt. Zij doen dit niet expres. Je moet je eigen kansen creëren en je niet door hen laten manipuleren, want dan manipuleer je jezelf. Zij zijn in de zon en vrolijk en daar kun jij ook naartoe. Tot slot geldt ook voor jou: het is nooit te laat om een nieuw leven te beginnen, een heleboel schepen achter je te laten en voor jezelf eens een nieuw schip te bouwen, een mooi schip waar het lef en het karakter van afstralen, dat een voorbeeld is voor anderen en dat hen de drang geeft er zelf ook één te bouwen. De beslissing moet genomen worden.

Depressie en dromen


Ik heb een steeds terugkerende droom. Ik loop op een voor mij bekende dorpsstraat. Daar is een dorpje in de buurt. Ik loop een hofje in. Aan de rechterkant staat een toren. Rechts zijn ramen met lange, beige, dichte gordijnen. Op het achterste gedeelte van het hofje zie ik door de ramen grafzerken. Hoe verder ik loop, des te armoediger wordt het. Als ik weer een hoek om ga, zijn er weer ramen met lange, beige, dichte gordijnen. Op de laatste hoek loop ik onder een groene boog door en dan kom ik op een prachtig groen gazon. De zon schijnt en er staat een heel mooie witte boerderij. Als ik onder de boog door terugloop, kom ik weer in de dorpsstraat waar ik een kennis ontmoet. (Diny V. uit W.)


De gordijnen die je tegenkomt, wijzen op mensen die zich voor je afsluiten. Dat komt door jezelf, want de toren geeft de geestespiek aan naar de hemel, maar is tegelijkertijd ook een lichamelijk symbool en wijst op het niet in goed gesprek kunnen zijn met je partner of je familie. Er zijn acht grafzerken. Dit heeft te maken met acht vroeger overgegane familieleden en ze zijn een symbool van acht jaar depressie. Dan kom je bij de boog en eigenlijk moet die boog het begin zijn. Je komt door de boog en ziet de landerijen en de boerderij en je weet dat dit je geestelijke huis is, ook het huis waar je je oplossingen kunt en moet vinden. Aan de kennis hang je meer dan je jezelf bewust bent en die zal je goede adviezen geven over hoe je beter met jezelf om kunt gaan. Als je je best doet om zoveel mogelijk open te staan voor je omgeving, te praten met mensen en familie, direct te zeggen wat je voelt zonder er eerst bij na te denken, dan zul je lang niet meer zo ongelukkig zijn. Houd de gordijnen open.

Droomverklaringenboek


Omdat ik vaak droom, heb ik een droomverklaringenboek gekocht. Daarin kan ik bijna alles vinden wat ik niet begrijp. Onlangs had ik echter een droom waar ik niet uitkom. Ik droomde dat mw. H., mijn werkgeefster, op de televisie zou komen. Ik wilde snel mijn zus bellen zodat die ook zou kunnen kijken, maar door de snelheid draaide ik het nummer niet goed. Het gevolg was niet alleen dat ik mijn zus niet te pakken kreeg, maar ook dat ik het programma miste. Een poosje later droomde ik hetzelfde, maar nu niet met mijn werkgeefster, doch met mw. H., een ex-collega van mij. Daarna had ik nog een droom waarin een paar ex-collega's met hun vrouwen voorkomen, waarbij van twee de naam met een R begint en van twee de naam met een M. Nu denk ik dat die letters wat te betekenen hebben, maar ik kom er niet uit. (Mw. G.H. uit L.)


Nou, als ik je brief zo lees, dan is het eerste advies dat ik je kan geven: gooi dat boek met droom verklaringen en cijfersymboliek maar weg, want in jouw geval heb je er totaal niets aan. De uitleg is veel eenvoudiger en veel meer op jezelf gericht dan al dat ver weg gepraat in boeken met verklaringen. Kort en bondig: je droom wijst op onzekerheid. Aan de ene kant plaats je mensen op een voetstuk - televisie - en aan de andere kant als er dan iemand op televisie komt, moet je meteen overleggen. Een ander moet daar ook van weten. Dat wijst erop dat je zelf moeilijk beslissingen kunt nemen. Er is altijd twijfel tussen dat wat het voetstuk aan- geeft en dat wat je zelf moet beslissen. Anderen moeten je dan adviseren om die beslissing te kunnen nemen. Maar dan nog blijf je twijfelen en drie verschillende mensen geven drie verschillende adviezen. En zo kom je er natuurlijk nooit uit, zeker niet als je veel te snel het nummer draait en dat betekent: niet goed luisteren en dus een verkeerde verbinding krijgen. Weer een foute beslissing. Overleg maar met jezelf. Dat kun je best. Je bent al zo lang afhankelijk van mensen geweest en je hebt zo langzamerhand zoveel aan hen gevraagd dat nu de tijd gekomen is om er maar eens een eigen mening op na te houden. Probeer het maar eens. Zij zullen verbaasd van je staan en jijzelf niet het minst.

Flatgebouw


Ik heb eigenlijk al sinds mijn negende veel problemen gehad, vooral door te weinig zelfvertrouwen, de angst om iets verkeerds te doen. Ik heb ook veel last van dromen die me angstig maken (geen echte nachtmerries) en ik zie overal dingen die er niet zijn. Zo droomde ik dat ik een trap opliep in een flatgebouw van ongeveer vier vierkante meter doorsnee. Hoe hoger ik kwam, des te meer ging het flatgebouw door de wind zwaaien. Toen ik eindelijk op de bovenste verdieping was, moest ik me aan de vloer vasthouden om niet door het trapgat naar beneden te vallen, maar er was niets om me aan vast te houden. Een poos later had ik een soortgelijke droom. Ik was in een huis met allemaal trappen en ladders. Soms moest ik zelfs over balken kruipen om naar boven te komen. Toen kwam ik op een piepkleine zolder die, net zoals het flatgebouw, helemaal leeg was. Na zo'n droom ben ik echt uitgeput, het is alsof ik echt geklauterd of geklommen heb. (Corrinne C. uit M.)


Veel mensen hebben dit soort dromen en ervaringen. Ze geven een zeer onstabiele periode in je leven aan. Het geeft aan datje nog niet goed met jezelf kunt omgaan. De kleine zolder bijvoorbeeld geeft een soort bewustzijnsvernauwing aan, met andere woorden: in één straatje denken. Het geeft verder aan dat je geestelijk aan het groeien bent en dat er wel degelijk voor jou een heel grote wijsheid is weggelegd. Maar je bent nog jong en daarom moet het begrijpen van dingen nog aangepast worden aan je geest. Je zou het ongeveer als volgt kunnen zien. Stel dat die piepkleine zolder de baarmoeder is van je moeder toen je daar nog in lag. Die ruimte was klein en veilig en precies op maat. Dus het was ook niet mogelijk om als ongeboren kind ineens een hardloopwedstrijd te doen of polsstok te springen. Als je dat weer terugvoert naar de situatie van nu betekent dat, dat je eerst een heleboel levenservaring moet opdoen om je eigen geest te verruimen. Hoe meer er gebeurt, des te wijzer word je. De trappen en ladders in je dromen geven duidelijk aan dat jouw geestelijke huis heel groot is en heel ruim en dat je veel meer wijsheden in je hebt dan je zelf denkt. Je moet alleen de tijd nemen om deze ruimte te verkennen. Anders wordt het een chaos, net zo'n chaos als waar je je nu in voelt. Nogmaals, doe het rustig aan, neem overal de tijd voor, want het leven gaat toch zoals het gaat. Je kunt nu eenmaal niet in dezelfde seconde in New York zijn en in Amsterdam. Het leven is als het leven in de baarmoeder. Maar als je eenmaal geboren bent, is de baarmoeder de aarde en niet alleen de stoffelijke aarde, maar ook de geestelijke wereld in je. Je hebt er tijd voor nodig om erin te groeien en ermee in begrip te komen. Sterkte ermee. Ik denk dat het best goed met je gaat, Corinne, en dat het grootste probleem voor jou op dit moment - de school- over een paar jaar, als je erop terugkijkt, nog lang en lang niet het moeilijkste probleem was.

Gezwellen


Ik heb twee verschillende dromen die regelmatig terugkomen. In de ene droom zit ik in een vliegtuig en ik word er dan óf uitgeduwd óf het vliegtuig stort neer. Mijn tweede droom vind ik veel angstiger omdat ik pas in een dromen boek gelezen heb dat het duidt op een ziekte met gezwellen, dus ik denk kanker. Ik droom dan dat ik in verwachting ben, maar de baby zie ik nooit. Meestal blijft het gewoon in mijn buik zitten, maar soms, als ik vind het zo niet langer kan, ga ik naar het ziekenhuis en dan wordt het gehaald. Dit gebeurt dan door mijn hoofd open te zagen of door mijn buik heel hard heen en weer te schudden. Soms zegt iemand dat het al te ver heen is, er niets meer aan gedaan kan worden. Ik word dan heel verdrietig wakker. (Mw. D.L. uit W.)


Het moet mij in de eerste plaats van het hart dat ik het uiterst bedenkelijk vind om in een dromen boek zoiets neer te zetten als jij gelezen hebt. Ik denk dat de schrijver van zo'n boek zich voor zo'n uitleg een beetje moet schamen. Over dromen kun je uren praten. Je kunt er duizend-en-één verschillende uitleggen aan geven. Maar dan moet je wel weten wat de symbolieken zijn, de gebeurtenissen in het verleden van een mens die medebepalend kunnen zijn voor hetgeen men droomt. In uw geval is de droomuitleg die ik aan u geef, speciaal op u van toepassing. Het kan best zijn dat uw buurvrouw hetzelfde droomt, maar aangezien in haar leven totaal andere gebeurtenissen hebben plaatsgevonden, zullen de symbolen toch weer anders uitgelegd moeten worden. Het vliegtuig in uw droom is uw geest. U wordt eruit geduwd of het vliegtuig stort neer. Dat betekent dat het leven dat u leidt, u niet zint. Maar u ziet geen mogelijkheid om er een andere wending aan te geven. Dan zou er een dag kunnen komen dat het leven er zelf een andere wending aan geeft en dan zou u er wel eens bij kunnen komen te liggen. Maar dat heeft weer niets met een ernstige ziekte te maken, want het is voor mij duidelijk dat uw van de hak op de tak leven wel degelijk overspannenheid tot gevolg kan hebben. De twee droom is ook een waarschuwing in hetzelfde licht. Dat u in verwachting bent van een baby is het symbool van uw eigen geest die nieuwe ideeën wil baren en groot wil brengen. In zijn totaliteit wijzen uw dromen op een groot vernieuwingsproces, op stappen die genomen moeten worden en zeer zeker genomen zullen worden. Uw onderbewustzijn zal niet tevreden zijn met een geestelijk dood kindje. Maar u zult het zelf moeten doen. Daar wijst het laatste deel van de tweede droom ook op. Als anderen het voor u moeten doen - en dat zijn in uw droom artsen of hulpverleners - dan zult u het niet redden. Niemand is zo deskundig op het gebied van uw eigen zieleleven als u zelf. U bent voor uzelf de beste psychiater of dokter. Dus betekent het laatste deel van uw droom ook: meer vertrouwen hebben in uw eigen ik. Dan zult u zien dat uit die symbolische zwangerschap een wolk van een baby geboren zal worden en dat het kind zal opgroeien tot een zelfstandig wezen, uw eigen wezen. Neem daar wel de tijd voor, want dat heeft een echt kind ook nodig.

Hoge berm


Al heel lang heb ik dromen die uitkomen, soms leuke, soms minder leuke. Mijn dromen zijn meestal in het schemerlicht, maar nu heb ik er één gehad met prachtig zonnig weer die ik zelf niet uit kan leggen. Ik zit in een rijdende auto op een weg met een hoge berm waarop allemaal gekleurde doorzichtige ballen liggen. Het leken wel meloenen. Of ik zelf de auto bestuurd heb, weet ik niet, maar dat moet haast wel, want ik was alleen. Ik ben uitgestapt om van het prachtige weer en de omgeving goed te genieten. Ik keek omhoog naar de blauwe hemel en ineens zag ik een auto in de lucht hangen. Ik vond het raar, maar veel tijd om te denken kreeg ik niet. De auto brak opeens in tweeën. Ik was wel onder de indruk van wat ik zag, maar ik schrok niet. (Adrie M. uit H.)

Ik wil je droom even laten voor wat hij is en misschien sluit mijn antwoord er helemaal niet bij aan, maar toch krijg ik de volgende beelden erbij. Ik zie iemand voor me die zo gauw de bel of de telefoon gaat, schrikt, ineen krimpt en denkt: wat hangt me nu weer boven het hoofd. En zo gaat het al een leven lang: te veel meenemen, niet vooruit komen, hangen aan het oude, niet uitstappen, onveilig voelen. Daar wijst de droom ook op: alles van een afstand bekijken, maar niet werkelijk realistisch in het leven staan. De oorzaak van het missen van die realiteitszin moet je zoeken in de periode tussen je twaalfde en achttiende jaar. In die periode keek je wel naar alles en iedereen, vond het erg interessant wat jouw vrienden en vriendinnen deden, maar je bleef er zelf buiten staan. Je had een verlammend soort gevoel van: ik wil er wel bij horen, maar er is iets wat mij tegenhoudt, alsof ik een stuk elastiek om mijn middel heb waardoor ik wel een paar passen kan zetten, maar toch steeds naar punt 'af' teruggetrokken wordt. Dat verlammende gevoel trad op omdat je onbewust je kindertijd niet los wilde laten. Je had nog steeds het gevoel wat te goed te hebben. Je moest nog iets krijgen, de pop was nog niet helemaal aangekleed. De oorzaak daarvan lag in de drukte in het gezin, de problemen rond je derde jaar waardoor je je toen teruggetrokken hebt in een fantasiewereld waarin je je toen en nu ook nog steeds veilig voelde. Dat kind ben je nog steeds: dromen en spelen in die eigen kleine wereld, maar die niet meer bij nu hoort maar bij toen. Het wordt tijd om over het heggetje heen te leren kijken. Je moet niet de verwachting hebben dat je het kind in je helemaal zult verliezen. Dat moet ook niet. Maar een combinatie tussen wat meer realiteitszin en het kind zou een goede stap zijn voor een gemakkelijker leven.

Kerkje


Al een paar jaar heb ik een steeds terugkerende droom. Ik ben dan met de auto op weg naar W. Of ik zelf rijd, weet ik niet. Ik zit in ieder geval voorin. In Z. aangekomen zoek ik vlakbij W. naar de parkeerplaats. De auto is er dan niet meer en ik loop door. De ene keer kom ik langs een groot grijs plein, in een andere droom loop ik langs een rij gewone huizen. Aan het eind van de straat staat een kerkje of een kapelletje waar je eerst enkele treden op moet lopen voor je het kerkje kunt betreden. De treden zijn van marmer en er staat aan beide kanten een muurtje langs dat ook van marmer is. Op het linkermuurtje zit een jongen met donker haar en ik ken hem, maar ik weet niet waarvan. Op het moment dat ik hem vaag herken, eindigt mijn droom altijd en wat ik ook probeer, verder kom ik nooit. (Gerarda M. uit M.)

De treden van de kerk zijn marmeren treden. Dat betekent koel, hard. Op een muurtje zit een jongetje met donker haar dat wacht. Hij wacht op jou. Dit jongetje wijst volgens mij op twee personen: op een kind en een eventueel toekomstige vriend. Voordat je de kerk binnen mag - dat betekent geestelijk rust zult vinden, in harmonie zult leven met iemand van wie je houdt - moet je eerst die treden beklimmen en die zijn vrij breed en, zoals ik al eerder zei, vrij hard. Voordat je dus je doel bereikt zult hebben, zal er nog heel wat moeten gebeuren. Maar wees er niet bang voor, want de treden zijn wit en dat betekent dat het uiteindelijk toch positief zal worden, ook al zie je het nu misschien nogal somber in. Je bent nu nog veel te veel met het verleden bezig. Je kunt je parkeerplaats nog niet vinden. Uiteindelijk is een parkeerplaats ook niet de plek waar je lang kunt blijven staan. Dat zou te veel geld kosten. Je moet een andere parkeerplaats vinden, een plaats waar je met iemand in liefde en harmonie kunt wonen, een veilige plek. Dat grote grijze plein wijst nog steeds op angst voor massa's mensen. Je voelt je er een beetje verloren tussen. Je denkt, Gerarda, dat je misschien altijd wel zo door zou moeten gaan met dat saaie leven, zoals je het nu soms vindt. Maar jouw droom wijst toch op een veel positievere afloop. Dat zul je inmiddels wel uit mijn uitleg begrepen hebben. Dat plekje, kapelletje, kun je ook in jezelf maken. Maak eerst geestelijk een veilige plek in jezelf, dan kom de letterlijke plek er vanzelf wel. Ga maar eens op yoga of ga af en toe mediteren. Dat zou hartstikke goed voor je zijn. Uiteindelijk gaat het jongetje toch met je mee, want hij wacht net zo lang tot jij hem komt halen.

Klop op slaapkamerdeur


Toen mijn vader vier jaar geleden overleed, kon ik niet bij hem zijn. Na zijn sterven was ik troosteloos, omdat ik dacht dat hij zomaar in het niets verdwenen was. Op een dag liep ik een boekwinkel binnen en kocht daar een boekje dat helemaal alleen in de uitverkoop lag. Het heette Er is nog leven na de dood. Ik was nooit geïnteresseerd geweest in dit soort boeken en toch kocht ik het. Het gaf mij de troost dat mijn vaders geest ergens was en dus niet helemaal verdwenen was. Daarna leerde ik bij toeval een vrouw kennen die op een slankheidsclub wat kwam vertellen over homeopathie, chakra's, reïncarnatie enz. Bij haar leerde ik mediteren en me geestelijk ontspannen. Hierdoor berustte ik steeds meer in mijn vaders dood. In die tijd werd er steeds, als ik sliep, drie keer op mijn slaapkamerdeur geklopt. Ik werd daarvan wakker en riep van schrik heel hard: 'ja?' Maar er was nooit iemand aan de deur. Ook heb ik vaak dezelfde droom over een baby die ik schandelijk verwaarloos, geen eten geef, niet was of verschoon. Ik vind dat in die droom heel erg en toch doe ik het. Ik heb er veel verdriet van. In die dromen zijn steeds andere mensen, maar altijd is er de baby in zijn kamer die verkommert. (Elly D. uit H.)

Helaas, Elly, kan ik je maar een deel verklaren van de klop op de slaapkamerdeur. Helemaal zeker weten doe ik het natuurlijk ook niet, want wie weet er nu helemaal iets zeker. Ik kan in dit geval ook alleen maar spreken over ervaringen en teruggrijpen op een ervaring in mijn eigen leven. In de periode dat er bij mij een totale paranormale doorbraak kwam - daarmee bedoel ik een totaal bewustzijn van wat ik eventueel in de toekomst op paranormaal gebied zou gaan doen - heb ik een soortgelijke ervaring gehad. Zelf heb ik dat toen zo verklaard dat de klop, bij sommigen ook wel bellen midden in de nacht of een soort krabben aan de muur waar men wakker van wordt, uit mijn eigen onder- bewustzijn kwam. Ikzelf had toen door een enorm aantal intensieve gebeurtenissen toch wel een vrij overspannen leefsituatie bereikt. Dat geldt door de dood van je vader ook in jouw geval. Door zo'n schok kan er ineens een totaal ander bewustzijnsniveau komen. Door de dood van je vader werd je ineens geconfronteerd met een leven na de dood. Dan is het gekke dat je toevallig tegen allerlei dingen aanloopt die er ook mee te maken hebben, zoals dat boekje en die oude dame. Als je echter geestelijk groeit, kom je met mensen in aanraking die bij dat nieuwe niveau horen. Dus is dat kloppen in de nacht niet jouw vader geweest, maar je eigen onderbewustzijn dat zoiets zegt als: nee, ik moet af en toe wakker worden om in de toekomst geestelijk nog meer helder te worden en ook te blijven. Dit doe je dus zelf. Nu je droom over de baby. Die baby ben je zelf. Het is het kind dat vroeger door haar moeder van haar vader is weggehouden. Dit heeft het kind, de baby in jou, nog steeds niet verwerkt. En dat doet ze in dromen. De nacht is ervoor om, normaal gesproken, geestelijke problemen uit het verleden te verwerken. Denk er maar eens aan hoeveel verdriet je als kind hebt gehad, toen je niet naar je vader kon gaan, en hem niet mocht zien.

Lift


Ik droom heel vaak over een lift waar ik in stap. Het volgende moment breken de kabels of de lift valt ineens heel snel naar beneden. Ik krijg dan een erg benauwd gevoel. Als de lift is neergestort met mij erin, krimpt hij langzaam in elkaar. Dan is de droom afgelopen. Ik ben negentien jaar en heb vanaf mijn vijftiende verkering gehad. Daarna heb ik verschillende relaties gehad, maar niemand beviel me en ik ben uiteindelijk weer bij mijn eerste verkering terechtgekomen. Mijn moeder zegt dat droom hiermee te maken heeft. (Mw. S.M. uit R.)

Deze ervaringen hebben niets te maken met jouw verkering, maar met jezelf. Een droom over een lift of vlieger is bijna altijd een uittredingsdroom. Je stapt 's nachts uit je stoffelijk lichaam om met je geestelijk lichaam indrukken of ervaringen op te doen waar je in je dagelijkse leven veel aan hebt. Bij jou is de balans tussen geest en lichaam een beetje verstoord. Daarom ben je gauw geïrriteerd en prikkelbaar. Je weet ook niet wat je wilt, want dat naar beneden storten van die lift, die daarna kleiner wordt of in elkaar krimpt, bewijst dat je je geestelijke vermogens in het dagelijks stoffelijke bestaan niet optimaal gebruikt. Jouw capaciteiten en mogelijkheden zijn ruimer dan je ze dagelijks invult. Daar moet je dus wat aan doen. Als je van die beperkingen af bent, zul je heel wat beter weten wat je wilt of wat je niet wilt. Ik raad je aan om een tijdje te mediteren en dat dan ook vol te houden. Deze ontspanningsoefeningen betekenen het losmaken en het ontkrampen van je balans tussen geest en lichaam. Je krijgt daardoor meer inzicht in jezelf en in de mogelijkheden die je hebt. Capaciteiten heb je genoeg, Sheila, geloof mij maar. Het belangrijkste is meer geloof in jezelf te hebben.

Pop in stukjes


Ik had een droom waar ik met een zeer angstig gevoel van wakker werd. Het was in Amsterdam in de flat waar ik vroeger gewoond heb bij mijn vader en eerste moeder. Er werd geklopt en ik deed de deur naar het trappenhuis open. Ik zag een grote pop liggen. Eén arm ging omhoog en wees naar mij. Ik deed de deur weer dicht. Op datzelfde moment zag ik mijn vader voor de deur zitten en hij zei: 'ik bescherm je wel.' Hij deed zonder dat hij het wilde ook zijn arm omhoog en wees naar mij. Ik was zeer angstig en rende naar de huiskamer waar mijn moeder op de bank zat. Ik ging bij haar zitten. Mijn vader zei toen: 'kom maar kijken, ik heb hem stuk gemaakt,' en hij liet me allemaal aparte doosjes zien waar onderdelen van de pop in lagen. Later werd er weer geklopt en lag de pop weer geheel compleet in de gang. Ik wilde vluchten en ging via de keuken het balkon op. Ik stapte van ons balkon op het balkon van de buren en ging zo via hun woning en trappenhuis naar buiten. Ik ging in mijn auto zitten. Van schrik stapte ik snel weer uit, omdat de pop achterin lag. Ik rende toen via ons trappenhuis naar boven en ineens voelde ik wat op mijn hoofd. Ik keek en het was bloed. Toen werd ik wakker. (Mw. S.H. uit P.)


Ik vind jouw droom eigenlijk heel erg duidelijk. Je zou de droom subjectief kunnen uitleggen als iets wat van buiten op je afkomt. Maar zo zie ik het niet. Het huis en het gezin waar je uit komt, is zeker in een droom een soort instantbaarmoeder. Het is een plek om weer naar terug te kruipen, omdat je bang bent voor iets wat er al is of nog moet komen: een aanval van buitenaf op jou of een aanval van jezelf of een aanval vanuit je eigen binnenste. Maar dat laatste zou ik eigenlijk een groeiproces willen noemen. Ik zie dat je het er nogal moeilijk mee hebt om jezelf te tonen zoals je bent, zodat veel mensen in jouw omgeving je leren kennen als degene die je diep in je hart niet bent, een namaakmens of een pop. In je droom ben je bang voor de pop. In feite betekent dat dus dat je bang bent voor jezelf, om jezelf te tonen, open en eerlijk zoals je bent. Wanneer je dat doet, zul je ook mensen om je heen krijgen die echt van jou houden en niet van een schijnfiguur of een pop. Het kan ook zijn dat degenen die van je houden, van dat deel houden dat je eigenlijk niet bent, dus die houden van die namaakmens, de pop. Ik denk dat jouw droom je duidelijk wil maken dat je de pop nog niet weg kunt gooien, want je bent het nu nog zelf. Als je je ervan bewust maakt dat het niet de echte 'ik' is die je aan alle anderen hebt getoond, dan kan de pop pas voorgoed terug naar het poppenhuis, naar het speelgoedplekje van vroeger. Dan is het weer een speelgoedpop die je je geheimpjes kunt vertellen. En eigenlijk was dat de belangrijkste boodschap: geheimpjes vertel je niet aan een pop, maar aan mensen in wie je met je echte 'ik' vertrouwen hebt.

Spinnewebben


Eén droom heeft me steeds achtervolgd. We woonden in die droom in R., in een houten huis met een grote tuin waarin kastanjebomen stonden. Ik zie nog hoe wij daar kwamen: mijn ouders, mijn broer en ik in een vuil huis, een vuil café, de kachelbuis op de grond, overal spinnewebben. Ik zocht en zocht in dat huis, keek ook in de kast in de keuken, maar vond niets. Nu mijn moeder me ontvallen is, droom ik er niet meer van. (Dhr. L.T.M.B. uit P.)


Jouw droom heeft te maken met zelfvervuiling. Niet dat je je niet goed zou wassen of vuile kleren aan zou hebben, nee, dat bedoel ik niet. Het heeft met je eigen stoffelijke huis te maken, je lichaam. Als je lichaam door verkeerd voedsel niet goed functioneert, krijg je daar geestelijk ook problemen mee. Het leven moet namelijk altijd een balans zijn tussen geest en beest. Even een paar punten als voorbeeld: een vuil huis, verkeerde invloeden omje heen, angst, een vuil café, ongezond eten, slecht voedsel. Een kachel straalt warmte uit, deze ligt op de grond en brandt niet. Dat betekent dat jij geen uitstraling hebt, geen warmte. Je bent alleen maar bezig met jezelf. Er zijn overal spinnewebben. Je zoekt en je zoekt, maar je kunt niets vinden. Dat betekent dat je alle uithoeken van je geest hebt laten dichtspinnen met verkeerde geestesspinsels van anderen. Je kijkt in de kast in de keuken, maar je vindt niets: geen borden om van te eten, geen lepels, geen vorken, niets. Je hebt geestelijke honger naar geestelijk voedsel dat een ander voor je aan moet dragen, want je kunt zelf niet zoeken. Je bent afgesloten van je omgeving en dat heb je zelf veroorzaakt. Dat huis is jouw huis. Je hebt je er zelf in opgesloten. Die angst hoorde toentertijd ook bij jouw moeder. Daar was je nog steeds mee verbonden door een soort onzichtbare navelstreng. Nu zij er niet meer is, is deze navelstreng doorgeknipt. Zij is vrij en gelukkig aan gene zijde en daardoor ben jij nu ook vrij. Ik weet zeker dat je nu totaal veranderd bent, nieuwe mensen hebt leren kennen, goede vrienden en kennissen hebt gemaakt. Je hebt de sprong uit de put perfect voltooid. Je weet nu waar hij is en ik denk dat je er nooit weer in zult vallen, want er zit nu een rood wit hekje omheen gelast. Ik vind het fantastisch zoals je bent veranderd. Ik zie dat je aurakleuren nu totaal met elkaar in balans zijn. Dat betekent dat je gezond eet en je gezond voelt. Ga zo door. Dan zul je nog een heleboel mensen kunnen helpen. Ik zal het niet gauw zeggen, maar ik vind dat je erg trots op jezelf kunt zijn. Ik ken maar weinig mensen die na zulke enorme tegenslagen geestelijk zover zijn gekomen. De kastanjebomen zeggen het al. Aan het einde is het zeker dat die als een van de eerste in het voorjaar weer in bloei zullen staan, net als jij.

Trein


Mijn moeder heeft over mij gedroomd. Zij zat met een van haar broers en nog enkele familieleden in de trein waar ik ook bij was. Toen de trein een poos gereden had en opeens stopte, stonden we allemaal op. Terwijl iedereen uitstapte, was ik opeens spoorloos verdwenen. Mijn moeder zocht me overal, maar kon me niet vinden. Opeens zag ze een voorwerp dat op een auto leek, maar tegelijkertijd ook op een vliegtuig. Ze stapten samen in om me te zoeken. Eerst reden ze en toen vlogen ze, maar ze hebben me nooit kunnen vinden. (Esmé V. uit R.)


Zowel treinen als vliegtuigen zijn in onze moderne tijd niet alleen voorwerpen om je mee te verplaatsen, maar in dromen symboliseren ze vooruitgang en groei. Soms is een trein een symbool voor de laatste rit die je in het leven moet maken, maar in jouw geval, Esmé, heeft het te maken met het losmakingsproces. Het duurt niet meer zo lang dat je op eigen benen komt te staan. Je moeder zal dan daar veel moeite mee hebben. Ze zal je moeilijk los kunnen laten, vooral als zij denkt dat je de verkeerde personen kiest om mee om te gaan. Maar je moeder kiest die vrienden niet, die kies jij. Zij zal het moeten leren accepteren en dat is dan ook de waarschuwing in haar droom, dat ze jou zelfkeuzes laat maken. Doet zij dat niet, dan zul je toch je eigen weg kiezen en het zou dan tot een breuk kunnen komen. Dat is volgens mij de betekenis van deze droom. Dat ook de familie negatieve invloed uit kan oefenen, is duidelijk, omdat er meer familieleden in deze trein aanwezig waren. Bevooroordeelde mensen kunnen gevaarlijk zijn, juist door de invloed die zij kunnen hebben naar je moeder toe. Ik heb de indruk dat je de laatste tijd nogal verdrietig bent. Daardoor heb je niet zoveel lust om erg actief te zijn. Bovendien zie ik heel sterk een winkel bij je. In een winkel werken zal voor jou erg leuk zijn. De chaos die je nu in je voelt, kan nog één of twee jaren duren. Daarna gaat het een stuk beter met je, omdat je dan iemand leert kennen waar je veel van zult gaan houden. De trein rijdt nu nog door een landschap dat af en toe niet zo mooi is, maar hij rijdt door, altijd maar door en komt vanzelf ook door mooie delen van de wereld.

Zorg


Ik ben 21 jaar en wil je graag twee gebeurtenissen voorleggen die ik, toen ik jonger was, heb meegemaakt. Toen ik op een nacht op de bank sliep, zag ik mijn oudste zus binnenkomen. Ze zag eruit als een engel. Ik riep haar naam, maar ze reageerde niet. Ze ging naar de slaapkamer van mijn ouders. Na een poosje ging ze weer weg. Om mij heen lagen allemaal dieren wat mij erg angstig maakte. Ik was toen ongeveer zeven jaar. De tweede gebeurtenis was op een avond dat mijn oudste zus me naar bed bracht. Ze liep de kamer uit, maar toch voelde ik dat ze er nog was en naar mijn bed liep. Ik dacht dat ze een grapje maakte en bleef rustig liggen. Ze raakte even mijn pink aan en maakte het raam toen open. Daarna hoorde ik de deur weer opengaan en mijn zus kwam de kamer binnen. Had ik als kind een te grote fantasie of zijn deze dingen echt gebeurd? Ook nu nog hoor ik soms iets in mijn kamer of voel dat er iets is. Dit alles maakt mij erg angstig en dan kan ik moeilijk in slaap komen. (Mw. A.V.uit R.)


Jouw zuster was zo zorgzaam voor jou dat dat dag en nacht doorging. Zij voelde dat je begrip en bescherming nodig had en die heeft zij jou gegeven. Dat ging zelfs door als ze sliep. De dieren in de eerste gebeurtenis betekenen dat zij jou wilde laten wennen aan het onvoorspelbare, want van een heleboel dieren is het gedrag onvoorspelbaar en dat geldt ook voor mensen. Alleen, van de dieren weet je het en van de mensen verwacht je het vaak niet. Daarom liet zij om jou heen allemaal dieren verschijnen. In de tweede gebeurtenis raakte zij jouw pink aan en deed het raam open. De pink is de kleinste vinger aan de hand en dit symboliseert dat zij de rest van jouw hand vrijlaat. Daarmee bedoelt ze dat je je eigen leven moet leiden. Tevens betekent het symbolisch dat het altijd mogelijk blijft je hart bij haar te komen luchten. Dat blijft haar hele leven lang voor jou gelden: je hart bij haar kunnen luchten en het openen en dichtdoen van het raam. Het was dus geen fantasie, maar een ervaring die niet alleen gold toen je klein was, maar blijft gelden, je leven lang.

Boodschappen van gene zijde