Stervensverwerking; het ongrijpbare wonder

Dood is schijn; wat er voor de geboorte was, was ook leven en is na de dood van het stoffelijk lichaam weer leven; de dood is voor ieder wezen een wezenlijk nieuwe geboorte.



Kano


Lang was ik niet
wat ik moest doen, deed ik
achter het scherm wachtte ik
leefde er voor
groen was het land
mijn volk lachte
blauw was het water
mijn volk luisterde
rood was de hemel in het avondlicht
ik vertelde mijn volk
ogen gretig
monden gesloten
en oren
ja oren als de avond zo stil

vandaag is alles gezegd:
de wijsheid begrepen
de vlinder gepopt
maar weet
en weet het zeker
als de avond straks neerdaalt
kom ik weer tot je
mijn ogen zullen zien
mijn mond spreken
en mijn oren: stil
stil wees heel stil.





Rommelzolder


Mijn vader heeft kort geleden zelfmoord gepleegd. Nu heb ik al een aantal jaren geleden een paar dromen opgeschreven waarin hij voorkwam. Zou je me die uit willen leggen? De eerste droom speelde zich af op een zolder vol met rommel, waar al jaren niets aan gedaan was en het was vooral de egale laag stof, geheel onberoerd, die me een verlaten gevoel gaf. Het was niet mijn zolder maar die van mijn vader. Ik had zin om de zolder op te ruimen. Mijn vader had ook het plan dit te gaan doen en stelde een datum voor, nog voor de vakantie. Een jaar later droomde ik dat ik wakker werd in mijn droom van het rumoer buiten op straat. Ik liep naar het raam en zag drommen mensen in een lange, dichte stoet voorbij komen. Ze hadden een soort versiering bij zich die ook met palmpasen wordt gebruikt: in een bepaalde vorm gebakken brood met een oranje wimpel eraan. Toen veranderde mijn droom ineens en stond ik voor mijn deur. Mijn vader was daar ook. Er heerste dezelfde zwoele drukte. Er kwam een man aangelopen die sprekend op mijn vader leek. Hij was alleen iets jonger. Mijn vader begon met die man op een zeer onredelijke manier ruzie te maken. Ik voelde dat het uit de hand ging lopen maar kon er niets aan doen. Het werd slaande ruzie waarbij mijn vader de zwakkere was. Plotseling kreeg hij een enorme klap. Ik zag hem door de lucht vliegen en daarna met een enorme smak op straat neerkomen. Hij bleef daar liggen van de pijn. Ik liep naar hem toe en vroeg hem vol verdriet waarom hij het zichzelf zo moeilijk maakte. (Netty M. uit R.)

Eerst jouw droom over de zolder. Een zolder is vaak het symbool voor het hogere geestelijke ik, een hoogste fase van geestelijk bewustzijn waar je iedere dag moet stofzuigen en schoonmaken. Het betekent dat je, hetgeen je overdag hebt meegemaakt of in het verleden, verwerkt. Alles moet schoon, helder en ruim zijn, anders kun je niet goed functioneren in het moment van nu. Het vuil in je droom blokkeert je geest. Je contact naar je hogere ik is verstoft en onderbroken. Het verleden gaat in het heden de belangrijkste rol vervullen. Dat het stof bij jouw vader op zolder al zo egaal en strak ligt, wil zeggen dat hij alles in negatieve zin geordend heeft. Wat voor jouw gevoel moet worden schoongemaakt, is voor hem heel normaal in zijn dagelijks functioneren. Daarom heeft hij het schoonmaken ook steeds uitgesteld. Want wat kan er niet allemaal onder dat stof verstopt zitten? Kan hij er dan nog wel mee leven? Jouw droom is waarschijnlijk een aanduiding geweest dat de beperkte rust die er tot op dat moment in hem en om hem heen heerste, afgelopen was. De laatste fase naar het niet kunnen verwerken van zijn verleden werd ingeluid. In je tweede droom is de ruzie belangrijk, de ruzie met zijn jongere ik. De man die je namelijk ziet, is dezelfde als je vader en symboliseert de ervaringen uit zijn jeugd, waar hij steeds als in één grote knokpartij geleefd heeft. In die strijd heeft hij uiteindelijk het onderspit gedolven en rust gevonden. Dat hij die rust gevonden heeft, geeft de stoet aan van versieringen; Palmpasen is namelijk de intocht van Jezus in Jeruzalem. Het brood is het geestelijk voedsel en de oranje wimpel de bevrijding. Met je vader zit het dus wel goed. Hij is eindelijk los van de ellende waarvan hij zich zijn hele leven een gevangene heeft gevoeld.

Flarden


Ik heb al menigmaal dromen gekregen met flarden informatie over mensen die ik gekend heb en die overleden zijn. In een droom na de dood van mijn moeder vertelde ze me eens, dat ze nu een vrije vrouw is. In een andere droom woonde ik een paar keer met haar in één huis en in weer een andere stond zij als een mummie in een soort piramide, omdat er nog geen plaats voor haar was. Ik was hierover in mijn droom geshockeerd. Wat me opvalt, is dat ze elke keer in een blauwe kleur is gehuld. De laatste tijd maak ik me zorgen over haar, omdat ze nu in mijn dromen niet gelukkig is, alsof ze overal van afgesloten is. Eén keer droomde ik dat ik haar opzocht door een tunnel met rood neonlicht; een trap naar boven. De plek waar zij was, deed mij aan een groen eiland denken. Toen ik terug moest, vond ze dat verschrikkelijk. Ze kon immers niet mee. Ik moet zeggen dat ik het laatste half jaar van haar leven intens contact met haar heb gehad. Wat kan ik doen of zeggen tegen haar in mijn dromen om haar gerust te stellen? (Ria W. uit R.)

Het is vaak moeilijk om iemand waarvan je zoveel gehouden hebt, emotioneel los te laten. Dat die contacten er zijn en ook blijven, is logisch. Je hebt zoveel van iemand gehouden en die ander zoveel van jou dat je ook na het sterven met elkaar contact kunt houden. Ik geloof in een leven na de dood, alleen de vorm waarin die gegoten is, is voor ons weinig dimensioneel ziende mensen vaak moeilijk te begrijpen. Het zijn dan ook flarden of delen die je kunt onthouden of voor jezelf kunt uitleggen. Het is de essentie van iemand die overgegaan is om meer naar jou toe te leven dan jij naar hem of haar. Zij zijn los van de pijn en het verdriet dat ze gehad hebben en ze zijn vrij. Ze blijven echter net zo bezorgd over ons als toen ze nog in dit leven waren. De flarden die men in dromen ziet, worden dan ook vaak verkeerd geïnterpreteerd, bijvoorbeeld zoals in jouw droom de mummie en de piramide. Het is juist heel mooi in plaats van shockerend. De mummie is het symbool voor het wachten op het eeuwige leven, het wachten op het herboren worden in een andere stoffelijke situatie, het hemelse. De piramide is het symbool van de groei naar dat hogere leven toe. Denk maar eens aan de piramide als aan de naald van een pick-up. Hij tast de kosmos af voor het goede moment van ontvangst en/of uitwisseling van energieën en voor een andere muzikale weergave dan de onze, de goddelijke weergave ofwel het totale bewustzijn. Dat je moeder het verder geestelijk ontzettend goed maakt, geeft de kleur blauw aan, alweer uit het hogere bewustzijn. Zij is niet afgesloten naar jou, maar jij naar haar. Alles in jouw droom wijst erop dat het met je moeder prima gaat, maar dat jij het nog niet goed kunt verwerken. Soms moet je heel eerlijk voor jezelf zijn en de dingen omkeren, dus op jezelf betrekken en niet op een ander, hetzij op een levende of op een overgegane. Dan wordt het allemaal veel duidelijker voor jezelf en functioneer je veel beter naar een ander. Je staat dan meer open voor een goede ontvangst. Dat is ook het symbool dat je moeder met de piramide bedoelt.

Hete plekken


Na het overlijden van mijn vader in september 1984 krijg ik steeds hete plekken op mijn lichaam. Het begon met mijn schenen. Als ik bij het aanrecht stond, werden ze zo heet dat ik een ogenblik dacht dat ik voor een kachel stond. Later heeft het zich verplaatst naar mijn rug, naar mijn bovenarmen en nu zit het nog steeds op de rechterkant van mijn gezicht. Mijn oor is dan gewoon rood, zo gloeit het. Zo langzamerhand begin ik mij af te vragen wat dat nu kan zijn. (Mw. C.G. uit N.A.)

Zoals je weet, is het voor iemand die overgegaan is net zo noodzakelijk om het lijden dat hij stoffelijk heeft gehad te verwerken, als voor degene die overblijft om het sterven van die ander te verwerken. Eigenlijk doe je dat ook samen. Het ligt er maar net aan in welke mate je je verbonden voelt met het stoffelijk lijden dat de overgegane heeft gehad. Je kunt deze wisselwerking het best vergelijken met een paranormaal genezer en zijn cliënt. De plekken die ziek zijn, worden door hem behandeld en worden dan ook vaak heet. Als je nu zoveel bezig bent als jij met je vader, zijn de plekken waar hij pijn had gedurende zijn leven bij jou voelbaar ten teken dat hij je aanvoelt en dat je hem daadwerkelijk helpt met het verwerken van zijn sterven en de pijn die zijn lichaam heeft geleden. Een stervensverwerking kan lang duren. Gemiddeld moet je er toch wel drie jaar voor nemen voordat de wond tot een minder voelbaar litteken is geworden. Dan nog kan het litteken af en toe als herinnering voelbaar zijn, maar zal het geen pijn meer doen. Wat je nu meemaakt, mag je uniek noemen binnen alle paranormale verschijnselen. De band was niet alleen geestelijk erg sterk, maar ook lichamelijk. Deze ervaringen zullen, naarmate de tijd verloopt, minder vaak gaan voorkomen en na verloop van tijd geheel verdwijnen. Tenzij, want je ontwikkelt namelijk ook iets anders hierdoor, je ineens een plek warm voelt worden die je voor die tijd nog niet hebt gevoeld. Het kan dan zo zijn dat er iemand van je levende vrienden of kennissen op die plek pijn heeft. Houd dan je hand maar eens op die plek. Ik ben benieuwd naar het resultaat.

Lichtende gestalte


Het was medio 1984 toen mijn man aan een hartkwaal overleed. Ongeveer een week later, ik lag in bed, zag ik ineens aan het voeteneinde een soort dwarsdoorsnede van een menselijke gestalte staan. De gestalte was niet van vlees en bloed zoals wij mensen, maar van zwarte ovalen schijnen met licht ertussen, geen uitstralend licht. Het verplaatste zich niet. Ik schrok en dacht: wat betekent dit? Net toen ik hardop wilde vragen: 'wie bent u?' verdween de gestalte door mijn balkondeur. Ik was heel erg verbaasd, maar viel toch na enige tijd in slaap. Kunt u mij duidelijk maken dat dit geen droom was? Dat was het namelijk volgens mij beslist niet. Ik heb deze ervaring aan mijn dochter verteld. Zij is zeer nuchter en antwoordde mij: 'vader wilde je een bezoek komen brengen, denk ik.' Op de vraag wat dit bezoek dan betekende, gaf ze geen antwoord. Daarmee was de zaak afgedaan en er werd verder niet meer over gesproken. (Mw. Y.M. uit B.)

Er zijn erg veel mensen die net zo'n ervaring hebben meegemaakt en zeker nadat iemand is overgegaan waar men erg veel van gehouden heeft. Eigenlijk hoeft u zich helemaal niet af te vragen of veel mensen dit hebben meegemaakt. Je hoeft maar je blik te richten op de katholieke kerk en je ziet dat het daar bol staat van zulke verschijningen, maar altijd dan wanneer men er een intense band mee voelt, zoals Bernadette in Lourdes en de kinderen van Fatima met de heilige Maagd Maria. Het is niet zo dat je het op kunt roepen. Ik denk ook dat het uit moet gaan van degene die verschijnt. Er is niet persé een geloof voor nodig om een verschijning te krijgen. Wel is er liefde voor nodig. Uw dochter had helemaal gelijk toen ze zei dat uw man u een bezoek kwam brengen. En wat dat bezoek betekent, is natuurlijk ook niet zo moeilijk te raden. De boodschap luidt: ik ben me bewust van wat er met mij gebeurd is. Ik ben mij bewust van jouw verdriet, maar eigenlijk hoef je dat niet te hebben, want ik laat je nu zien dat ik leef, niet stoffelijk, maar geestelijk. Dat u deze verschijning nog vrij donker waarnam, wil zeggen dat de aura van uw man zich nog niet totaal heeft ontdaan van de pijn die zijn stoffelijk lichaam in de laatste fase heeft ervaren. Maar hij is daar waar hij moet zijn en bewijst dat aan jou.

Contact


Omdat ik zwanger was, moest ik met mijn man trouwen. Niemand was blij voor ons. Alleen mijn vader deed alles om te helpen en bracht het ook nog op om een felicitatie te uiten. Hij was de enige. Mijn moeder deed heel lelijk in die tijd. Haar eigen moeder heeft haar streng opgevoed, maar die heeft voor mij gepleit en was erg lief voor mij. Ze scheen het leuk te vinden om overgrootmoeder te worden. Toen ik ongeveer zevenenhalve maand zwanger was, kreeg zij een hersenbloeding. In het ziekenhuis, verlamd aan één kant, probeerde ze mij iets te zeggen, wijzend op mijn buik. Ik kreeg een heel akelig gevoel over me. Ik stelde allemaal vragen en zei dat ze slechts met haar ogen hoefde te knipperen als het antwoord ja was. Ze probeerde met haar linkerhand te schrijven, maar het was niet te lezen. Mijn zwangerschap vorderde en ik had flinke voorweeën. Twee dagen voor de bevalling kreeg ik sterk de behoefte mijn moeder te bellen, maar ze was niet thuis. Ik kreeg een ingeving: nergens over praten en naar vragen. Oma is overleden, maar omdat je op alle dagen loopt, verzwijgen ze het voor je. Toen mijn zoontje geboren was, zei ik tegen mijn man: 'Zeg het nou maar dat mijn oma dood is!' Mijn man stond perplex. Niemand was in de gelegenheid geweest mij dat te vertellen, want bezoek of post was er niet geweest en telefoon hadden we niet. Wat mij nou bezighoudt is dit: moest oma plaats maken voor mijn kind? Of is ze weer terug bij mij als mijn oudste kind? Was dat het wat ze mij had willen zeggen? Ik denk hier vaak aan vooral met feestdagen. Ze was er altijd bij. Ze was lief voor ons en we hielden veel van haar. Wat zou ze genoten hebben van haar achterkleinkind. Ze was eenzaam en verdrietig, maar ze keek ernaar uit dat ze weer oma zou worden. (Mw. T.v.H. uit IJ.)

Het contact dat je met haar had op haar ziekbed, was een contact zonder woorden, een gevoel van lichaam naar lichaam en van geest naar geest. Als je zo met iemand contact hebt, is dat niet slechts voor één leven weggelegd maar voor meerdere levens, ook voor het leven van je zoontje. Ik zou niet verbaasd zijn als over een jaar of tien of misschien nog later een helderziende zoals ik, jouw oma bij jouw zoontje waarneemt als zijn begeleidster. Dit contact heeft zij aan jou laten weten ook door telepathie na haar sterven, want jij wist dat ze overleden was zonder dat het jou verteld was. Wat moet ik er dan nog meer van zeggen? Je hebt het bewijs zelf al gekregen. Wees gelukkig met een oma die zich nu 100% bewust is en met liefde jullie kan bijstaan, bevrijd van de pijn die zij in haar leven heeft gehad.

Inbraak


Ik zag in een droom mijn vader zo duidelijk voor mij. Ik had hem nog nooit eerder zo duidelijk in een droom gezien. Hij stond overal waar ik was en zei: 'Lies, ik wil met je praten.' Telkens zei ik: 'Pa, ik heb geen tijd.'(Ik zou er alles voor over hebben om nog eens met hem te praten). Opeens was ook mijn moeder bij me. Ik zei haar dat ik met mijn vader wilde praten (opeens had ik blijkbaar tijd), maar toen weerhield mijn moeder me ervan door te zeggen dat ze dorst had en wat wilde drinken. We zijn naar een terras gegaan en zaten aan een tafeltje met een mevrouw die een gehandicapt kind van ongeveer twee of drie jaar in een wandelwagentje bij haar had. Ik zag mijn vader aan de overkant op een bankje zitten wachten bij een soort park aan een straat. Ik werd huilend van de hoofdpijn wakker. De pijn was verschrikkelijk en ik heb mijn man wakker gemaakt. Hij is uit bed gegaan, heeft een aspirine voor me gehaald, maar is niet beneden geweest. De volgende ochtend werd ik weer huilend van verdriet wakker; ik voelde me schuldig dat ik geen tijd had gehad voor mijn vader. Toen ik beneden kwam, stond de voordeur open en was er bij ons ingebroken. Ze hebben onze betaalkaarten en pasjes meegenomen. Ook hebben ze geld meegenomen uit mijn tas en uit de jas van mijn man die aan de kapstok hingen. De betaalkaarten hadden ze uit de secretaire gehaald die nog open stond. We hadden op dat moment ook geld van mijn moeder in huis, maar dat hebben ze niet gevonden. Nu vraag ik mij af of het mijn vader is geweest die mij heeft willen waarschuwen. (Mw. B. uit N.)

Jouw vader heeft je misschien wel willen waarschuwen voor die inbraak, maar misschien is de inbraak ook een aanleiding om eens wat anders over bepaalde zaken te gaan denken. Het gehandicapte kind uit je droom ben jezelf. Je geest is gehandicapt, omdat je niet normaal de dood van je vader kunt verwerken. Je moeder houdt je tegen. Je kunt niet naar je vader luisteren. Je moeder wil drinken, drinken van jou, jouw energie. Het water symboliseert het levenswater, in dit geval jouw levenswater, dat je moeder zonder dat ze zich het bewust is, van jou steelt. Het is ook je eigen schuld. Je laat het gaan. Je zegt niet 'stop' tegen je moeder, tegen deze inbreker. Zij breekt in in jouw vermogen tot het verwerken van je vaders dood. Je vader wil niet met je praten. Hij zegt alleen maar: 'doe het eens wat rustiger aan, praat eens wat beter met jezelf, zet je leven eens wat beter op een rijtje en haal die chaos weg'. Je bent zelf schuldig aan de inbraak die jouw moeder pleegt. Het is voor jou ook een onbewust excuus om niet teveel na te denken over je vader en het daarmee gepaard gaande verdriet. Dat er dan ook nog letterlijk een inbraak plaatsvindt, is alleen maar het bewijs dat je je wat meer moet beveiligen.

Schijndood


Mijn broer is een paar maanden geleden overleden. Hij was 37 jaar. Enige tijd geleden droomde ik dat hij was opgestaan. Ik zei tegen hem: 'Oh, oh, jongen, wat kun jij goed schijndood spelen'. Het was alsof hij ons voor de gek had gehouden. (Mw. E. v.d. H. uit W.)

Dood is altijd schijn. Want wat is dood en wat is leven? Wat er voor de geboorte was, was leven en is na de dood van het stoffelijke lichaam ook weer leven. De dood is voor ieder wezen een nieuwe geboorte (kijk maar naar de rups en de vlinder). Het moeilijkste voor ons levende wezens is een onderscheid te maken tussen het gemis van het stoffelijke lichaam en het nog steeds in contact staan met het geestelijke lichaam. Door het gemis van het stoffelijke om ons heen wordt tijdelijk, bij sommige mensen helaas soms voor lange tijd, het contact verbroken dat je geestelijk met het wezen hebt. Gelukkig is in jouw visioen dat geestelijke contact met jouw broer hersteld. Over het verdriet heen is er weer een verbinding. Je weet nu dat wat het voertuig (lichaam) voortbewoog, de geest was. Hij is waarlijk opgestaan. Het louteringsproces is in een nieuwe fase gekomen. Het is niet meer een proces dat in de duisternis gehuld is, maar in het licht van herkenning en weten. Hij liet het je zien. Het is nu aan jou om dat, wat je eigen broer je wilde laten weten, ook werkelijk te geloven en om dan die intense blijheid te voelen die een oneindig bewustzijn ons kan schenken.

Vier postzegels


Mijn oudste zuster is november 1987 overleden. Ze had een moeilijk leven achter de rug en was pas 54 jaar. Hoewel we veel van elkaar hielden, zagen we elkaar niet zo vaak. Ze heette Ria en reisde veel. Nu droomde ik onlangs het volgende. Mijn dochter kwam naar me toe met een briefkaart in haar hand en zei: 'Mam, kijk eens wat ik gekregen heb.' Ik pakte de kaart en wat me meteen opviel, waren de postzegels: groot, een stuk of vier, donker van kleur, veel stempels erop. Ik las: 'onze moeilijkste levenstaak is elkaar te begrijpen, de mooiste liefde aan elkaar door te geven. Ria.' 's Morgens kon ik me alles nog goed herinneren en voelde me intens gelukkig. Ik droom zelden, maar schrijf wel graag gedichtjes als ik bedroefd ben. Zou ze me willen helpen met schrijven, of me iets duidelijk willen maken? (Mw. P.A. uit D.H.)

Jouw zuster Ria bevestigt dat zij aangekomen is in het land waar zij graag heen wilde gaan, dat zij zich bewust is van haar overgaan en er vrede mee heeft. Zij heeft haar beloofde land gevonden: een warm tropisch land. Het land waar zij toen ze nog leefde, ook graag heen had gewild. Ik moet sterk aan een eiland als Bali denken. Ze stuurt je de ansichtkaart als bewijs dat jullie voor altijd telepathisch met elkaar verbonden zijn en blijven, ook na de dood. Jouw gedichten zullen mede met haar hulp geschreven worden. Twee kunnen meer dan een. Dat deel van Ria is bij jou en blijft bij jou. De vier postzegels zijn symbolen van vier mensen die haar op haar reis naar 'Bali' vergezellen.