Reïncarnatie
De bedelmonnik
ik voel mij alleen in de nacht
mijn voeten doen pijn van het lopen
het pad dat ik moet gaan, is nog lang
geen licht in de verte, een plaats waar ik kan slapen
een homp oud brood, een nap linzensoep
bedelmonnik
mijn pij is gerafeld en vuil
mijn sandalen al lang versleten
men trapt mij weg van de treden van de kerk
ga weg jij vieze monnik
je maakt ons marmer vuil
de banken worden vuil van jouw gore pij
bedelmonnik
de bijbel werd te zwaar om te dragen voor mij
van wat hij zei, ben ik het meeste vergeten
ik preek over liefde tussen mensen, plant en dier
en weet dat die eenheid de waarheid moet zijn
bedelmonnik
op een dag in mei, Milaan
men neemt mij vast, ik ben een ketter
men pijnigt mij, ik moet zeggen dat ik van de duivel ben
maar ik voel alleen de liefde zo blank als een maagd
en ik weet dat op de dag dat ik zal branden
ik zal branden met liefde in mijn hart
en niet met haat
bedelmonnik, bedel voor liefde
Aan het alleen weten dat je een leven had, heb je natuurlijk niet veel. Het gaat om de ervaring die je opgedaan hebt en wat je er in dit leven mee kunt doen. Het kan zelfs een tegenstrijdigheid zijn. Een agressief leven nu en het plotselinge weten dat er een ander leven is geweest waarin je een liefdevol persoon was, kan een grote ommekeer teweeg brengen in dit leven. Een van de voornaamste dingen uit een ander leven is vaak de doodservaring die je niet alleen begrip geeft voor de tijdloosheid van jezelf en die van de ander, maar ook voor de gevoelens van haat en liefde die ermee gepaard kunnen gaan. Als je in een vorige incarnatie gewelddadig om het reven bent gebracht, zul je nu sterk tegen alle vormen van geweld zijn en dat zou in deze moeilijke tijden nog wel eens een redding voor de mensheid kunnen betekenen. De reïncarnatiegedachte op zich is al heel oud. In het begin van onze jaartelling waren de eerste christenen ook fervente aanhangers van de reïncarnatiegedachte. Dit is ook niet zo verwonderlijk, omdat de mensen in het Midden-Oosten en Azië heilig in reïncarnatie geloven. Denk maar aan de Japanners met hun harakiri of het sneuvelen voor de keizer. Ze zijn ervan overtuigd dat zij meteen weer een nieuw leven beginnen. Zoals ik heb vernomen, is er op het tweede concilie dat ooit gehouden werd, een soort deal afgesproken met de toenmalige keizer van Rome die een grote tegenstander was van de reïncarnatiegedachte. De christenen mochten hun geloof prediken over het hele Romeinse Rijk als de reïncarnatiegedachte geschrapt zou worden. En zo is het dus gekomen dat de christenen de reïncarnatie vaarwel hebben gezegd. Ik vraag mij wel eens af hoe de mens iets kan denken wat niet bestaat. Hoe kan hij iets hopen en verwachten als het er echt niet is. Er moet een waarheid schuilen in de gedachte aan meer levens. Ik ben er zelf van overtuigd. Ik ken een aantal levens van mezelf. In het gedicht, dat u hiervoor hebt kunnen lezen, beschrijf ik er één van. Wel is het zo dat ik reïncarnatie niet te letterlijk neem. Men kan het leven leiden van iemand die men gekend heeft of lief heeft gehad of bewonderd heeft. Ik denk dat de geest en de individualiteit van de geest uitwisselbaar zijn, overdrachtelijk op verlangen.Een kleine indicatie ervoor geeft de hypnose die in de Sovjet-Unie wordt toegepast. Om bijvoorbeeld goed viool te leren spelen, kun je een tijdlang, onder hypnose, in de huid van een beroemd violist kruipen, die geleefd heeft of nog leeft.En dit geeft dan toch ook te denken, niet alleen te denken, maarvooral te voelen, hoe fantastisch het is om bij één totaal gebeurente behoren.
Helder voelen
Indiaanse
Ik zou u graag een vraag over reïncarnatie willen stellen. Zolang ik meherinneren kan, ben ik altijd al in de indianen geïnteresseerd geweest.Vanaf mijn vierde begon ik vragen te stellen over indianen en ik probeerde zoveel mogelijk op hen te lijken. Volgens mijn moeder heeft de juffrouw van de kleuterschool een verhaal over indianen verteld, toen ik vier jaar oud was. Nu ik achttien ben, heb ik nog sterke gevoelens voorindianen.Vanaf mijn elfde ben ik lid van de NANAI - Nederlandse AktiegroepNoordamerikaanse Indianen. Hier ontmoette ik mensen die zich ookvoor indianen interesseerden. Dat was een grote opluchting voor mij,want ik begon al het gevoel te krijgen dat ik niet normaal was. Hetvreemde is dat ik niet, zoals deze mensen, geïnteresseerd ben in deoorlogen en verdragsbreuken van de indianen. Als ik hierover hoor oflees, begin ik elke keer te beven en dan probeer ik weg te komen.Het is me meermalen gevraagd of ik van indiaanse afkomst was. Voorzover ik weet is dat niet zo. Ik vind ook niet dat ik erg op een indiaan lijk.Als ik mijn opleiding heb afgemaakt, wil ik in een reservaat werken. Ikweet dat het niet kan, maar toch heb ik het gevoel dat ik op de een ofandere manier bij hen hoor. Kan er sprake zijn van reïncarnatie en zo ja,bij welke stam hoorde ik? Misschien is het erg moeilijk voor u omantwoord op die vragen te geven, maar ik zal erg blij zijn als u het weet,(Petra T. uit H.)
Jouw brief deed mij erg goed, Petra. Ik weet zelf namelijk ookzeker dat ik ooit een indiaan was en de plek, waar ik geleefd heb,ligt niet zo ver van de plaats waar jij als indiaan geleefd hebt.De plaats, waar ik in die tijd thuis hoorde, was Noord-Californië:In de zomer trokken wij noordelijker langs de chuckanuttrails, zonoemde men de indianenpaden. Daarmee worden de zomer- enwinterroutes bedoeld. De zomerroute was dwars door het landdoor de heuvels en de winterroute langs de kust waar het veellater koud werd. Dat hele gebied van Noord-Californië tot waarnu de grens met Canada ligt, was ons trekgebied.De plaats, waar jij hebt geleefd, is geweest in het zuiden vanIdaho en wel in de buurt van Twin Falls. De plek heet Shoshone.Dit moet je maar eens op de kaart opzoeken.Jullie gebied, waar je 's zomers en 's winters naar toe trok en weerterug, liep ook van het zuiden naar boven, naar de Canadesegrens, en terug. Uiteindelijk ben je gestorven als krijger in debuurt van het Falt-head indian reservation.Wat je nu als belangrijkste voelt uit dat leven, is precies hetzelfdewat ik heb en dat is niet de huidige situatie van de indianen, maarvoornamelijk het oude geloof dat zij hadden. Dit straalde zo'ngeest van eenvoud en grootheid uit dat het nog steeds ook mijngeloof is. De aarde is je moeder, de planten, de dieren en dewateren je broeders en zusters. De indiaan geloofde in een totaleeenheid, ook geestelijk, van alles wat er is. Stenen, bomen, waterbehoren bij één en dezelfde oergeest en hadden een vergevorderde wijsheid, waar menig geloofje van nu zich nog de vingers bij af zou kunnen bijten. Zij waren dan ook, in tegenstelling tot onzecultuur, de hoeders van de natuur. Zij beschermden de natuur netzoals een moeder een kind doet.Ik geloof dat de geest van de indiaan in ons geïncarneerd is in eentijd dat deze geloofsovertuiging hard nodig is, want je bent eenkind van deze tijd, teruggekeerd vanuit een tijd dat dat, wat je numist, nog heel normaal was: herders zijn van de aarde en niet deuitbuiters. De indianen zeggen: wie op de aarde spuugt, spuugt opzichzelf. De mens is een foetus in de baarmoeder die aarde heet.En welk kind bevuilt zijn eigen baarmoeder?Ja Petra, wij indianen hebben het soms moeilijk, maar wij wetenwaar wij vandaan komen en wij weten ook wat wij voelen en daarstaan wij voor driehonderd procent achter. Dus knok, en ikbedoel dat in de positieve zin van: wake up new world, Indianspirit of America, before I was an European, I was an Indian.
Engeland
Een hele poos twijfel ik al of ik zal schrijven. Nu doe ik het dan tochmaar. Het is geen probleem waar ik mee zit en het zijn ook geendromen. Toch is er iets wat ik erg graag zou willen weten.Mijn vraag is: is het mogelijk dat ik in een vorig leven in Engeland hebgewoond? Ik ben nu al een keer of zeven met vakantie naar Engeland geweest. Ik heb nooit Engels geleerd op school, maar als ik op de boot ben en ik iets moet vragen, dan ga ik zelfs in het Engels denken. Ik voel me in dat land helemaal thuis. Telkens als de vakantie om is en we staan weer op de boot terug naar Nederland, dan sta ik gewoon te huilen, zo erg vind ik het. Ik heb er al eens met iemand over gesproken en die zei dat ik misschien wel in Engeland geboren was. Ik heb ook doorlopend een gevoel van heimwee naar dat land. Kunt u mij zeggen of ik gelijk heb met mijn veronderstelling? (Dhr. J. M. B. uit M.)
Ik kan uw gevoelens omtrent uw vorige incarnatie geheel bevestigen, want zelfs de boot speelt daarin een belangrijke rol. Wat ik namelijk zie, is een zeeslag tussen Engelse en Nederlandse schepen. Het was in de tijd dat de Engelsen de ketting in de Thames hadden gelegd. U was soldaat en u was oorspronkelijk afkomstig uit Yorkshire. U stamde uit een zeer gegoede familie. U was in dat leven nogal verwend, als ik het zo mag zeggen "high society". Daarom moest u in dit leven in de eerste plaats terugkomen als een eenvoudig iemand die toch zeer gelukkig is in dit leven. In de tweede plaats moest u terugkomen als Nederlander. Dat gebeurt vaker. Ik weet uit ervaring met andere mensen, als ik paranormaal hun vorige leven zie, dat je vaak terug moet komen bij een volk dat eens je vijand was om te weten dat vijanden eigenlijk niet bestaan. Zij worden gemaakt, gecreëerd door koningen, presidenten en regeringen. Engeland is voor u slechts nog een tweede vaderland, alleen om nog met vakantie naar toe te gaan en daar mag u toch wel heel blij mee zijn dat dat kan. Stel je voor dat je vorige incarnatie op de Noordpool was. Dan zou het toch wel wat moeilijker worden dan nu het geval is. Good luck for you, Sir.
Verbindingen in ruimte en tijd