Paranormaal?!
Is dit paranormaal?
Ik ben veertien jaar en ik denk dat ik paranormaal begaafd ben. Eenpaar jaar geleden heb ik een schop tegen mijn hoofd gehad waardoor ikeen paar seconden buiten bewustzijn ben geweest.Het begon eigenlijk een maand of drie geleden toen ik naar mijnvriendje ging. Ik liep over een brug bij ons in de buurt. Toen ik in hetwater keek, ging in een flits door me heen: twee lijken. Een week oftwee later lagen er twee dode vissen in het water.Ik droom vaak dingen die uitkomen en ik zie ook mensen en dieren endingen die er niet zijn. Als ik zoiets heb gehad, krijg ik altijd ergehoofdpijn.Is dit paranormaal? (D. B. uit A.)
Ik denk niet dat die schop tegen je hoofd je paranormaal heeftgemaakt. Ik heb zelf vroeger ook menig keer hersenschuddinggehad door een val, een schop of iets dergelijks, maar ik wasdaarna net zo paranormaal als daarvoor.Op jouw vraag of dit paranormaal is, is eigenlijk maar één antwoord mogelijk. Natuurlijk is dat paranormaal. Paranormaal isheel natuurlijk. Ieder mens is eigenlijk paranormaal, omdat hetbij de mens zelf hoort, dus ook bij jou. En wat paranormaal is, zalik je zo eenvoudig mogelijk proberen uit te leggen.De geest van de mens is er altijd, met of zonder lichaam. Daaromkan hij ook beelden zien of gevoelens hebben buiten de tijd om.Wij mensen hebben de tijd gemaakt om op tijd iets te kunnendoen, maar daar heeft de tijd op zich niets mee te maken, omdatde tijd eeuwig is. Daardoor kent de mens zijn eigen heden,verleden en toekomst en kan zelfs emoties van gebeurtenissen inverleden of toekomst oppikken.Wat jij hebt, is niets buitengewoons, als je geleerd hebt er goedmee om te gaan, dus altijd het positieve ervan te maken. Als jeparanormaal iemand ziet die dood is, denk dan aan hem als aaneen zieke die je graag beter wilt maken, in zo'n geval niet zijnlichaam, maar zijn geest die nog niet geheel los is van zijn lichamelijke herinneringen. Door positief met liefde naar zo iemand te kijken, kun je hem of haar of dieren in geestelijke zin helpen beter te worden.Het zal niet gemakkelijk voor je worden, omdat veel mensen nogin een ouderwetse tijd leven en deze dingen meestal op de meestnegatieve manier willen uitleggen. Trek je daar niets van aan,want je hoort bij de nieuwe generatie van mensen die ik dewitmakers zou willen noemen. Je kunt helpen om het leven opdeze aarde wat minder angstig te maken. Door van jezelf tehouden en met liefde alles te bekijken om je heen, ben je dus ookeen nieuwe witmaker. Als je er nog eens over wilt praten, zoekdan iemand op die erg positief is in die kleine dingen en laat dezwartdenkers maar links liggen.
Anders dan anderen
Ik ben een meisje van vijftien jaar en heb een moeder en een broer dieparanormaal begaafd zijn. Mijn moeder helpt mensen die de hoopeigenlijk al hebben opgegeven.Maar nu mijn probleem. Ik ben met mijn klas een keer naar B. geweestwaar we musea en kerken bezochten. Toen we in een museum waren enik naar een schilderij van Jezus en Maria keek, zag ik opeens het gezichtvan mijn moeder en Jezus, heel gek. Het was een nare ervaring en hetleek wel wat op een visioen. Ik werd niet goed en ben naar buitengerend.Een poosje later heb ik een meisje met pijn in haar vinger en een meisjemet hoofdpijn geholpen op dezelfde wijze als mijn moeder doet. Zemagnetiseert, geneest met de warmte van haar handen. Na een paarminuten hadden ze geen pijn meer. Maar een paar uur later kwam depijn bij de meisjes weer terug.André, wat betekent dit allemaal? Ik voel me heel anders dan de anderekinderen, net of iemand me steeds volgt en me iets duidelijk probeert temaken. (J. de J. uit O.S.)
Ja, het is nu eenmaal zo: waar je mee omgaat, daar word je meebesmet. En ik vind dat je behoorlijk besmet bent en wel in negatieve zin.Je moeder zou verstandiger moeten zijn. Zij zou jou moetenwijzen naar een normaal leven, naar een leven tussen de mensen.Maar mijn voorgevoel zegt mij dat het bij jullie thuis vaak te hoogdravend is, te zweverig.Heeft je moeder je nog nooit verteld dat je helemaal nog niet magmagnetiseren? Dit moet je eerst goed onder controle hebben,anders geef je energie van jezelf weg en daar kun je behoorlijkziek van worden, ook geestelijk ziek. Dat het nog helemaal nietmag, wordt wel bewezen door het feit dat bij die meisjes de pijnweer terugkwam.Je bent helemaal niet anders dan anderen. Je leeft alleen maar ineen omgeving die anders is dan bij andere gezinnen. Dat maakthet moeilijk voor jou.Ik denk dat je vrij jong het huis uit zult gaan en dat je dan pasjezelf zult leren kennen (dus nadat je afstand heb genomen vanmensen die hun eigen leven moeten leiden), degene die je echtbent, een goed mens dat heel veel voor anderen kan betekenen.Je hoeft hen niet per se na te doen. Het kan ook anders. Je moetook kunnen dansen, donderjagen en vooral heel veel lachen. Danzul je weer een kind zijn dat met beide benen op de aarde staat.Ik hoop dat je moeder je daarbij zal helpen als ze zich tenminstenu niet aangevallen voelt. Het is echt niet mijn bedoeling haar aante vallen, maar jou te beschermen. Jij schrijft deze brief en nietzij, en daarmee bewijs je al genoeg dat je het nodig hebt.Ten slotte nog even dit. Niemand is Jezus, ook jouw moeder niet.Onbewust plaats je haar op een voetstuk. Dat moet je niet doen.Wij zijn allemaal een beetje Jezus, want in de bijbel staat: ikschep u naar mijn beeld en gelijkenis. Dat geldt ook voor jou.
Rij-instructeur
Mijn zoontje Simon is zestien maanden oud. Toen hij drie maanden oudwas, kreeg hij een autootje van zijn oma, waar hij, zo jong als hij was, algoed mee kon spelen. Voor ander speelgoed heeft hij nog steeds weiniginteresse.Het rare is nu dat, als er een auto op zijn kant of op zijn kop lag, hij erbijging zitten huilen. Als iemand de auto niet snel recht zette, raakte hijhelemaal overstuur en soms zat hij wel een half uur bij een omgevallenauto te huilen. Zodra de auto weer rechtgezet was, was hij ineens al zijnverdriet vergeten en speelde hij vrolijk verder. We hebben wel eenstegen elkaar gezegd dat, als je in reďncarnatie zou geloven, je zoudenken dat Simon, zo heet hij, in een vorig leven een verongelukteautocoureur zou kunnen zijn geweest.Daarnaast is hij ook erg bang voor helmen. Als hij iemand met een helmop ziet of hij ziet ergens een helm liggen, gaat hij meestal huilen. Als hijnu met zijn autootjes speelt en er ligt er een op de kop, dan zet hij ze, nuhij wat ouder is, zelf weer recht.Kun je ons misschien vertellen of Simon in zijn vorige leven een autocoureur was of iets dergelijks of doet hij dat zonder redenen? (Mw. M. de K. uit M.)
Het is niet paranormaal op de manier zoals jij het bekijkt. Hetheeft echt niets te maken met een vorige incarnatie, maar met hetnu.Sirnon is een nogal in zichzelf geconcentreerd ventje dat heelsterk met zijn eigen fantasiewereld bezig is, waardoor er dingentot leven komen die voor een ander slechts speelgoed lijken. Hetautootje is voor Simon een vriendje. Als de auto omvalt, heeft hijhet gevoel dat hij zichzelf pijn doet, zo sterk heeft hij zich geďdentificeerd met zijn vriendje de auto of auto's. Dat dat bij een rode auto sterker zal zijn, komt omdat er vroeger in zijn slaapkamer, vlak na zijn geboorte, veel figuurtjes op behang, textiel e.d. ookrood waren. Hierdoor heeft hij daar de sterkste binding mee.Rood geeft gelijktijdig een enorme levensdrang aan. En dat heefthij. Je zult het nog moeilijk genoeg krijgen met Simon. Maar jemoet maar denken: eigenwijze kinderen brengen het verder dandegenen, die altijd maar ja en amen zeggen en doen.Dit proces auto-vriendje zal slechts van tijdelijke aard zijn. Er zitnamelijk nog een kant aan. Het contact met de ouders van jemans zijde is erg slecht. Misschien is er wel helemaal geen contact. Toch heeft je schoonvader het in de periode van auto-vriendje van Simon erg moeilijk gehad. Dit heeft het kind telepathisch gevoeld.Het bewijs daarvan is, voor mij althans, dat de auto's ook terugkomen als ik aan je schoonvader denk. Ik zie legervrachtauto'swaar hij erg veel mee te maken heeft. Misschien is hij wel rij-instructeur.Ik hoop dat jullie samen tot een oplossing komen van alle familie-problemen, want Simon heeft zijn opa nodig. Hij heeft dezelfde aanleg als zijn opa. Als die twee elkaar nog nooit gezien hebben, zul je er verbaasd van staan dat, wanneer ze elkaar voor het eerstontmoeten, het lijkt alsof ze elkaar al heel lang kennen. Zij hebben via telepathische weg al vaker contact gehad, bewust of onbewust, en zijn daardoor een beetje elkaars levens-rij-instructeur. Haal ze niet uit elkaar. Leg de ruzie ter wille van hen weer bij.
Boswachter
Het begon allemaal toen ik elf jaar oud was. In vier jaar tijds heb ik toendrie keer wat bijzonders meegemaakt.De eerste keer werd ik op een nacht wakker en zag ik een mannelijksilhouet op de stoel zitten. Ik werd bang en trok de dekens over me heen.Korte tijd later hoorde ik de deur van de slaapkamer open en dicht gaan.De tweede keer werd ik wakker en zag ik een man naast mijn bed staanmet een herdershond aan de rechterhand. Die man was gekleed inboswachtersuniform. Het was een oudere man aan het gezicht te zien. Ikwerd weer bang en kroop weer onder de dekens.De derde keer sliep ik beneden in de voorkamer. Ik werd wakker vanvreemde geluiden en ging naar boven. Toen ik de slaapkamerdeur openwilde doen, hoorde ik een onbekende stem tegen me zeggen: "Wat doeje hier?"Nu is mijn vraag of u hiervoor een verklaring hebt. (Mw. Y.B. uit E.)
Zoals ik uit je ervaringen moet concluderen, moeten jullie alsgezin wat natuurlijker gaan leven. De natuur moet een hoofdbestanddeel van jullie leven gaan vormen.In de eerste plaats heeft dit natuurlijk met voeding te maken. Jemoet wat beter en gezonder gaan eten. In de tweede plaats wijsthet op een roeping voor jou naar de alternatieve geneeswijze,homeopathie.Een herdershond is namelijk het symbool voor speuren. Hij volgthet spoor dat de boswachter heeft uitgezet. In dit geval ben jij deherdershond en de boswachter jouw hogere ik.In ieder geval ben je een kind van deze tijd dat mee zal helpen aaneen stukje natuurlijk herstel.
Herdershonden
Mijn angst voor honden, in het bijzonder herdershonden, wordt in deloop der jaren steeds groter. Het wordt zo langzamerhand een ziekelijkeangst, waar ik graag van af wil. Veel mensen zeggen dat, als ik zelf eenjonge hond neem, ik dan van mijn angst afkom. Is dat zo? Hoe kom ikaan de angst? Toen ik ongeveer negen jaar was, ben ik bij een vriendinnetje thuis bijna aangevallen door een hond. Zelf heb ik het idee dat hetdaarmee begonnen is. (Hanneke v.d. L. uit R.)
Ik denk niet dat je angst voor honden pas begonnen is toen jebijna bent aangevallen, maar veel eerder. Toen je klein was,werden honden angstvallig bij jou uit de buurt gehouden. Menvond het maar vies als een hond een kind likte en bovendienwaren jouw moeder en grootmoeder ook bang voor honden.Daarmee is een stuk twijfel in jou gezaaid naar honden toe, zodateen vrij slecht opgevoede hond die angst aanvoelt en jou aan zoukunnen vallen.In de meeste gevallen is dat aanvallen helemaal geen aanvallen,maar heeft het te maken met hiërarchie. De hond ziet jou alsmindere en je moet je overgeven. Als je je gaat verdedigen, wordthij feller, omdat hij van nature heeft geleerd net zo lang door tegaan tot de andere hond - of in dit geval mens - op zijn rug gaatliggen en zich overgeeft. Als je kleine kinderen al van jongs af aanvertelt dat zij moeten gaan liggen met de armen en benen omhoog, als een hond tegen ze opspringt, gebeurt er niets, tenzij het een hele valse hond is.De valsheid van een hond wordt veroorzaakt door de mens diehem opvoedt. Geef dus niet de hond de schuld, maar de baas. Erzijn bijvoorbeeld mensen die een hond een tik geven als hij haptnaar een kindje, wanneer hij gepest is door dat kind. Wat zoujouw eerste reactie zijn als men je pijn doet? In zo'n geval moethet kind een tik hebben en niet de hond. Dat is goede opvoeding.Mijn advies is ook dat je een jonge hond moet nemen die jehelemaal ziet opgroeien en daardoor van haver tot gort leertkennen, want dan bekijk je andere honden ook anders. En ikweet zeker dat je met je eigen hond stapelgek zult zijn en er geenenkele angst voor zult hebben. Integendeel, je zult er veel liefdevoor voelen.
Donker pak
Jaren geleden - ik was een kleuter van vier jaar - zag ik mezelf naast mijn bed staan. Ik lag in bed. Ik was erg geschrokken, dus keek ik niet meer. Was dit een uittreding? Ik weet bijna zeker dat ik klaarwakker was. Een paar maanden later, weer in bed, zag ik een man in een donker pak naast mijn bed staan. Hij keek erg kwaad naar mij. Toen ben ik onder de dekens gekropen. Jaren later, toen ik een vriendinnetje naar huis bracht, voelde ik bij de poort dat iemand naar me keek. Op de terugweg voelde ik dat weer. Toen ik goed keek, zag ik precies dezelfde man die, toen ik een kleuter was, naast mijn bed stond. Het was dus echt geen droom. Ik maak wel meer van dat soort dingen mee. Ook heb ik soms heel sterke voorgevoelens en die komen dan ook uit. Wat betekent dit allemaal? (Susan P. uit B.)
De eerste ervaring die je schrijft, zal je wel duidelijk zijn. Er hoeft dan eigenlijk ook geen vraagteken achter te staan. Natuurlijk was het een uittreding. Bij een uittreding in tijd en ruimte kun je soms de meest bizarre dingen ervaren, maar ook jezelf zien staan, vanuit je stoffelijke ik kijken naar je geestelijke ik. De man in het donkere pak die naast je bed stond en je erg kwaad aankeek, hield een waarschuwing voor je in, die je ook wel duidelijk werd toen je hem jaren later zag. Ik denk dat je hem snel naar huis gesmeerd bent en dat was heel verstandig, want doordat je hem al in een voorschouw gezien had, was je al een gewaarschuwd mens. Ik zie bij jou heel veel kinderen. Niet, dat je er zelf veel krijgt, maar je zult een uitstekend kinderverzorgster of jeugdleidster zijn.
Reďncarnatie